Rotterdam 2020

Dezelfde seconde dat de laatste punten waren doorgegeven en het duidelijk was dat Duncan Laurence het voor elkaar had gekregen dat Nederland na 43 jaar het Eurovisie Songfestival had gewonnen, dacht ik meteen: volgend jaar dus in Rotterdam. Ik was verbaasd dat er in de dagen en weken erna de ene na de andere stad zich naar voren drong om zich aan te melden om het festival volgend jaar te organiseren. Voor de duidelijkheid, het zal me aan mijn toges roesten waar het is, maar een beetje logisch en realistisch nadenken geeft aan dat Rotterdam de enige kosmopolitische stad van het land is, met daarnaast genoeg capaciteit voor alle voor de EBU belangrijke zaken, zoals o.a. voldoende hotels en accommodaties voor delegaties, journalisten en bezoekers, dichtbij een vliegveld en natuurlijk een goede locatie om het festival te houden.

Maar ik vernam dat naast de grote steden ook een aantal provinciesteden vonden dat zij zo'n evenement zouden aankunnen. Ik dacht dat het een beetje voor de bühne was, maar ze meenden het echt. Op social media spraken mensen zich fel uit voor en vooral ook tegen andere gegadigden. Er zijn burgeroorlogen om minder gestart. Eén voor één vielen de steden af en alleen Maastricht en Rotterdam bleven over, en hoewel Maastricht, als was het het dorpje van Asterix en Obelix, moedig weerstand bleef bieden tegen het aan alle kanten veel meer voor de hand liggende Rotterdam, werd 30 augustus bekend dat het inderdaad Rotterdam is geworden.

Voor mij dus niet echt een verrassing, ik ben er aldoor vanuit gegaan. En nee, ook al woon ik er twintig minuten vandaan, ik ga er niet heen, al kon ik gratis. Ik vind het Eurovisie Songfestival geweldig leuk, en als het nog was zoals de laatste keer dat het in Nederland werd gehouden, veertig jaar geleden in 1980, dat mensen in avondkleding netjes in de Prins Willem-Alexanderzaal in het Congresgebouw in Den Haag op stoelen zaten, zou ik het nog wel leuk vinden. Maar ten eerste kan ik niet tegen zoveel mensen tegelijk op één plek, en ook zie ik het absoluut niet zitten om de hele avond te moeten staan, ik ga ervan uit dat zo'n zaal al om een uur of zeven open gaat, en het festival is tegenwoordig pas om één uur afgelopen, nee ik ga lekker voor de buis zitten.

Ik kan natuurlijk wel voor, ik doe een gooi, €5000,- een week lang mijn logeerkamer verhuren voor fans uit Spanje, Israël of Australië.