Al die jaren

De jaren zestig, het beeld dat het toen één grote lange Hair-musical was, waarbij men met bloemen in het haar en gekleed in bonte kleuren blootsvoets zingend, dansend en huppelend door de wei ging, is natuurlijk een vals beeld, maar wel een fijn beeld. Ik betrap me er zelf ook op dat ik het in mijn gedachten ook veel rooskleuriger voorstel dan het werkelijk was. Ik heb die tijd niet bewust meegemaakt, maar de wind van love, peace en happiness die toen waaide is naar alle waarschijnlijkheid wel in mijn systeem terecht gekomen, en beschouw mezelf dan ook als een net iets te laat geboren bloemenkind.

Wie het wel intensief hebben meegemaakt zijn Elly en Rikkert Zuiderveld. Eind jaren zestig begonnen ze als duo op te treden en trouwden in 1968. Ze behoorden tot de hippiecultuur, woonden in een commune en hun liedjes waren maatschappijkritisch. Zo rond 1976 bekeerden ze zich tot het christendom en hun liedjes veranderden mee. In de jaren tachtig werden hun teksten weer meer maatschappijgericht, het eerste album in die stijl heette heel toepasselijk 'Maskers Af'.

Dit lied, uit 1987, is een prachtige terugblik op de jaren zestig, met die nostalgische kijk maar ook dat het allemaal niet zo mooi was als we nu zo graag willen geloven met daarin heel subtiel een stukje geloof.

Al Die Jaren

Weet je nog van toen van de kruidenthee

It must be twenty years ago today

Sergeant Pepper taught the band to play

En wij speelden mee op gitaar

Oude kleren zo van de rommelmarkt 

Bloemen in het haar in het Vondelpark

Zelfgebakken brood en gezonde kwark

En al die tijd was Hij daar

We wilden de hemel bereiken

Een huis dat nooit zou vergaan

Maar ik zie me nog staan

Naar de brokstukken kijken 

Nog verder van huis vandaan

Terug naar de natuur op de boerderij

Bij het open vuur in de groene wei

Love is all you need met een joint erbij

En alles gedeeld met elkaar

Telkens weer op reis als een vagebond

Zochten wij naar iets dat ons samenbond 

Naar een stille kracht op de achtergrond

En al die tijd was Hij daar

We wilden de hemel bereiken

Een huis dat nooit zou vergaan

Maar ik zie me nog staan

Naar de brokstukken kijken 

Nog verder van huis vandaan

Elke nieuwe dag een verovering

Dansend in de tuin van betovering

Niemand had gedacht dat het overging

Maar we bezeerden elkaar

Eén is er geflipt op een paddenstoel

'N ander spoot zich dood in het stadsgewoel

Niemand werd bevrijd van z'n schuldgevoel

En al die tijd was Hij daar

Al die jaren

Bij elkaar

Al die jaren 

Was Hij daar

© Rikkert Zuiderveld, Elly Zuiderveld-Nieman