Toen was geluk... #45

Thuis hadden mijn ouders een granieten aanrecht met in de gootsteen kleine zwart/witte tegeltjes en een koperen afvoerputje. Mijn moeder zette de salontafel opzij een maakte een radslag toen bij een renovatie van de woning eind jaren 70 er een roestvrijstalen aanrecht kwam. Een innige wens van haar in die tijd. Het is iets wat ook allang weer achterhaald is, sterker nog, voor granieten aanrechten met gootstenen van zwart/witte tegeltjes wordt de beurs heden ten dage weer wijd opengetrokken. Het kan verkeren.

Maar waar ik het over wil hebben zijn gootsteenbakjes. In die zwart/wit betegelde gootsteen stond een gootsteenbakje, in mijn herinnering van groen emaille. Toen ik halverwege de jaren tachtig op mezelf ging wonen had ik de jaren tachtig variant ervan aangeschaft, in grijs plastic. Grijs en wit waren de tinten in die dagen. Als beginnend op zichzelf staande kopieer je in eerste instantie de dingen van thuis. Maar ik kan me nu totaal niet meer herinneren waar dat gootsteenbakje nou voor diende. Ik heb zogezegd een Ruttetje wat betreft het nut van gootsteenbakjes.

Wat voor mij het meest voor de hand ligt is dat je er kleine afvaldingetjes in deed. Bij ons thuis en in mijn eerste woning stond de zinken afvalemmer, of zoals wij ze in Den Haag noemde: asemmer, op het balkon, dus om nu voor ieder frummeltje wat weg moest het balkon op te hoeven, daar zou het gootsteenbakje voor hebben kunnen dienen. Wie het nog helder voor de geest staat mag het zeggen.

Zo zag, in een wat nettere vorm, onze gootsteen thuis er uit. 

Groen emaille
gootsteenbakje 

Jaren tachtig versie van het
gootsteenbakje.