Carnaval

Het spreekt voor zich dat ik niets heb met carnaval, afgelopen zondag heb ik nog twee carnavalsvluchtelingen opgevangen die ook graag van de festiviteiten in hun Brabantse stad verschoond wilden blijven. Maar ieder z'n ding, het is een Zuid-Nederlandse traditie en u weet tradities zijn een zeer gevoelig iets geworden in ons kleine vlekje op de wereldbol. 'Ze pakken alles van ons af' blijkt bij de carnavalsvierders ook voor in de de mond te liggen. Er werd namelijk van te voren aangekondigd dat er gelet zou gaan worden door een anti-racisme groep of men niet heel erg door ging schieten met het spot drijven van anderen, wat klaarblijkelijk onlosmakelijk met het feest verbonden is.

Als wanstaltig voorbeeld was er de wagen in de carnavalsoptocht van het Belgische Aalst vorig jaar waar men afzichtelijke Joodse karikaturen op een carnavalswagen hadden geplaatst. Gezien het steeds meer opkomende antisemitisme, ook in Europa, is dat niet echt heel chique en dan druk ik me nog voorzichtig uit. Maar de organisatoren deelden met zichtbare voorpret al mee dat de wagen dit jaar weer net zo kwetsend zou zijn als vorig jaar, En dat was ook zo. Met carnaval schijnt alles te moeten kunnen. Geen taboes. Ik wist dat niet.

Wie dat wel weet is de in Oss geboren fractievoorzitter van de Socialistische Partij Lilian Marijnissen. Zij reageerde op het aangekondigde monitoren van de actiegroep als volgt: 'Ik denk niet dat iemand in Oss zich hier wat van aantrekt. Bij carnaval mag alles en iedereen op de hak worden genomen'. Ach zo, en daar zitten dan geen grenzen aan? Bij carnaval mogen blijkbaar alle remmen los. Ik ben er waarschijnlijk te noordelijk voor.

De wagen die vorig jaar in het Brabantse Erp rondreed en dit jaar als promotie voor de huidige optocht werd ingezet vind ik toch ronduit walgelijk. Misbruik makend van het logo van de Efteling een boot 'Droomvluchtelingen' noemen met karikaturale bosjesmannen erop met een spandoek waarop in stijl van het officiële Efteling-logo te lezen staat: 'Het wordt ons effe-te-link'. Waar eindigt het op de hak nemen en begint hatelijkheid? Is dat een dunne lijn of is dat scherp af te bakenen? Of is mensen bewust kwetsen het nieuwe op de hak nemen?

Ver buiten onze landsgrenzen in Europese Unie lidstaat Kroatië wordt ook carnaval gevierd en ook daar is niets te dol om jolijt over te maken. Onlangs werd er in dat land een vonnis uitgebracht waarbij twee homomannen het recht kregen om pleegouders te worden. In de stad Imotski wordt als, daar is het woord weer, traditie, een jaarlijkse 'mascotte van het kwaad' gekozen. Dit jaar viel die eer de twee mannen en hun geadopteerde kind te beurt. Een kartonnen versie van hen werd door de straten gedragen en vervolgens in brand gestoken.
                                 
Geldt voor mevrouw Marijnissen en anderen die vinden dat met carnaval men niet zo moet zeuren over een plagerijtje en uitvergroting hier en daar dat dit ook valt onder 'het moet kunnen'? Kroatië, ik weet het, ander land, andere normen en waarden, maar gezien haar uitspraak moet zij zich hierbij op de dijen slaan van louter plezier.

Maar nogmaals, misschien begrijp ik het als boven de rivieren-mens allemaal niet zo goed en zie ik slechts een ordeloze zatte troep die lallend en ongearticuleerde klanken uitstotend zich vier dagen lang in een parallel universum begeeft waar ik geen toegang tot heb. Ik kan alleen zeggen dat ik er een naar gevoel bij krijg. Een heel naar gevoel.

Nederland.

België.

Kroatië.