Toen was geluk... #49

Mijn ouders hebben zestien jaar een volkstuintje in Rijswijk gehad. Toen nog tussen de landerijen, en de man van wie die landerijen waren werd door ons en de mede tuineigenaren 'De Boer' genoemd. Hij had het goed bekeken en baatte vanuit zijn opslagruimte een soort winkeltje uit, er was volgens mij niet zo'n heel groot assortiment, maar belangrijk voor ons kinderen was dat hij ijsjes verkocht.

'Hier heb je vijftig cent, ga maar naar De Boer om een ijsje te halen.' Ja, voor vijftig cent, dat is nu zo'n drieëntwintig eurocent, kon je in de jaren zeventig van de vorige eeuw een ijsje halen. En wat voor een ijsje! Het was een taps toelopend bakje van plastic, dat werd toen nog gezien als dé uitvinding van de eeuw, met roomijs en iets van aardbeiensaus erdoorheen gemengd, en onderin het puntje een kauwgombal!

Ik moet er nu niet meer aan denken om überhaupt kauwgom te eten, laat staan een bevroren kauwgombal, maar als kind was het een traktatie. Als je het ijsje op had, had je nog een kauwgombal om te snoepen. Het waren simpelere tijden, roken was nog bon ton, werkelijk alles werd van plastic gemaakt en niemand ging nog dood. En zo'n ijsje was een lekkernij.

Wie schets mijn verbazing toen ik vernam dat die ijsjes, die ik als iets van een voorbije tijd waande, nog steeds te koop zijn, gewoon bij Albert Heijn! Dus ook de kinderen van nu kunnen deze sensatie ervaren.