Thierry Mugler: Couturissime

Regelmatige lezers van mijn blog kunnen bij het lezen van de titel een déjà vu ervaren of van mening zijn dat ik m'n grip volledig kwijt ben en in herhaling val. Geen van beiden is waar. Ja, ik heb op 16 januari al een bezoek gebracht aan de tentoonstelling van het werk van Thierry Mugler in de Kunsthal met vrienden Anke en Edwin. Maar toen ik daar liep dacht ik aan Bo en Talitha en hoe geweldig zij deze tentoonstelling zouden vinden. Na het bezoek aan de boekpresentatie van Bo's boek 'Schaduwjaar', begin december, hebben we een What's App-groepje aangemaakt om een datum te prikken voor een gezellig samenzijn. Die datum was er, en we zouden naar Bo gaan. Prima en leuk, maar ik dacht als we nou in Rotterdam hadden afgesproken hadden we naar de Kunsthal kunnen gaan.

Ergens in het universum is dat opgepikt, want de eerdere afspraak kon niet doorgaan zodat 23 februari als datum werd geopperd. Alleen dan zouden de contreien van Bo niet zo'n goed idee zijn, want carnaval. Ik stelde toen mijn plan van de tentoonstelling voor, en Bo zag dat als een zegen in een vermomming, want zo kon ze carnaval ontlopen. Ik had die tentoonstelling dan wel al gezien, maar u kent me, ik ben een gever en het idee dat Bo, Talitha en Bo's oudste dochter Kimi hieraan net zoveel plezier zouden beleven als ik in januari gaf mij al veel genoegen. Over de tentoonstelling van Thierry heb ik alles al gezegd in dit blogje.

Eerst een bakkie koffie bij mij. Door de storm kwamen de dames haast als Mary Poppins via het dak bij mij aan. Bijzonder was wel dat Talitha vanuit Almere en Bo en Kimi vanuit Geldrop tegelijk aankwamen. Hoe groot is die kans? Na even lekker gekletst te hebben op weg naar het museum waarnaast Thierry's Couturissime er, zoals gebruikelijk in de Kunsthal, nog andere tentoonstellingen zijn. Na een lichte lunch zijn we die gaan bekijken, de schilderijen van Boijmans van Beuningen die tijdelijk logies hebben in de Kunsthal vanwege de verbouwing en de pijnlijk heel erg Nederlandse foto's van Hoek van Holland van Peter de Krom vonden we het meest interessant.

Eenmaal weer thuis somde ik op in welk restaurant we konden gaan eten: Grieks, Italiaans, Indisch... en toen ik het laatste opnoemde ontsnapte er een kreetje uit Bo's mond, en raakte Kimi enthousiast. Kimi was er vorig jaar zomer al eens geweest toen we naar de SS Rotterdam waren gegaan, en Bo eet heel graag Indisch, maar doet het niet zo heel vaak. Dus de keus was snel gemaakt, en het Indische diner was een mooi en gezellig einde aan een heel geslaagde dag. Daar gaan er vast nog wel meer van komen.

Mocht u nieuwsgierig zijn naar het boek 'Schaduwjaar' van Bo, als u hier klikt leest u er alles over. Ik ben er in bezig en vind het een intrigerend boek met een goed pakkend verhaal.

Prachtig schilderij van Barend Cornelis Koekkoek.