Zonder Aidan

Voorop verteld: er is bij mijn weten niets loos waardoor het spoedig zal plaatsvinden, aan de andere kant, als middelbaar mens moet je je er ook niet voor willen verschuilen, of gewoon überhaupt als mens hoef je maar net op het verkeerde moment op de verkeerde plaats te zijn en het is klaar. De dood. Het is nooit een fijn onderwerp, maar vroeg of laat komt iedereen aan de beurt en er gaan geruchten dat zelfs ik die dans niet zal ontspringen. Door die geruchten heb ik me eens verdiept in mijn uitvaartverzekering.

Als bewust alleenstaande zonder kinderen wil ik dat goed geregeld hebben, zodat anderen er geen last van ondervinden als ik de madeliefjes naar boven ga duwen, en ik héb het goed geregeld. Bij mijn verscheiden treedt alles automatisch in werking nadat men mij na enkele dagen tot maanden gevonden heeft. Ik ga ervan uit dat ik, als ba'er, een berichtje in de krant zal zijn van zo'n bejaarde man die men inderdaad al een tijdje niet gezien had. Ik heb een verzekering waarbij niemand verder meer iets hoeft te ondernemen, het is allemaal beschreven. Ik heb dat gisteren even nagekeken en verder ingevuld. Ik heb geen partner en/of kinderen die daarmee belast zouden kunnen worden, en al waren die er wel, ik zou het niet willen.

Ik heb nog even overwogen om pas een communiqué te laten doen uitgaan nadat alles achter de rug is, als kennisgeving. Gewoon met die stille trom er niet meer zijn ligt wel in mijn lijn, maar vond dat bij nader inzien toch niet zo'n goed plan. Wel voor mij, maar niet voor hen de mij gekend hebben. Zij moeten er toch zeker van zijn dat het echt zo is, anders voelt het misschien niet als afgerond zo zonder closure en zal men mij misschien op momenten menen te herkennen in passanten die door de stad lopen.

Zelf ben ik vrij nuchter over de dood, zo voor mezelf, als het mijn tijd is is het mijn tijd. Ik wil nog wel even, hoor, zeker omdat ik na wat omzwervingen nu sinds enige jaren het leven leid wat ik wil leiden, een beetje in de luwte met op gezette tijden een acte de présence en vooral niet teveel druk. Maar houdt het op is het voor mij ook goed. U kent mijn persoonlijk credo: alles na de vijftig voelt als extra.

Al wat er in mijn huis staat, ligt of hangt is voor mij van onschatbare waarde, want gevoelswaarde, maar het is niet waardevol en verder voor niemand interessant. Dus gewoon een grote container laten voorrijden en er alles inwerpen is de makkelijkste oplossing. Misschien nog wat dingetjes naar de kringloop voor de minder gefortuneerden. Dat is dan eigenlijk het enige waar wat handen voor nodig zijn en dan komt er een fijne en leuke woning vrij. Waarbij ik maar zou verzwijgen dat er een bejaarde man enige tijd dood in heeft gelegen.