I had a dream

Ik droomde het afgelopen nacht, of dromen, misschien was het meer zo'n moment tussen slapen en waken in wanneer de geest niet is gebonden aan al die beperkingen die men zich doorgaans zelf oplegt en dan vrijelijk kan gaan zwerven. In dit geval ging het over één van mijn schoenenrekjes. Ik zal u even een synopsis geven.

Ik heb twee schoenenrekjes, één in een kast in de slaapkamer, en één in de kledingkamer. Met die in de kast heb ik geen problemen, maar die wordt niet meer verkocht, zodat die in de kledingkamer van andere makelij is. Alle nette schoenen en booties staan in de kast en alle sneaker-achtigen zijn op het rek in de kamer geplaatst, maar er is steeds een paar sneakers wat ervan afglijdt en die nemen in de val dan ook schoenen mee die eronder staan, zodat zich met enige regelmaat een berg schoenen onder aan het rek bevindt wat naast hele nare geschiedkundige associaties ook een aan waanzin grenzende ergernis bij mij oproept.

'Haal dat paar er dan af', zal uw eerste reactie zijn. Werkelijk? Kent u mij dan zo slecht? Er zit vanzelfsprekend een systeem in, de schoenen staan niet lukraak op het rek. Naast de verdeling tussen de twee rekken op nette schoenen en sneakers, staat het per rek natuurlijk op kleur, en het zal niet bestaan dat ik deze grijze sneakers onderaan tussen de witte zal gaan zetten. Dan kan ik meteen ook alle uit de was gekomen dekbedovertrekken, hoeslakens, kussenslopen en boxertjes willy-nilly in de kast leggen in plaats van onderop de stapel zodat er een rouleersysteem ontstaat en alles een keer aan de beurt komt. Of alle kleding in plaats van op soort en kleur weg te leggen en te hangen gewoon met m'n ogen dicht in de kledingkamer werpen.

O, u met slechts drie paar schoenen in uw bezit, wat bent u te benijden! Waarom ben ik niet lesbisch? Dan had ik aan een paar Timberland boots en een paar Björndal sandalen met klittenbandsluiting genoeg voor onder mijn afritsbroek en houthakkershemd. Maar nee, ik moet natuurlijk weer een aangeboren gevoel voor stijl, cachet en kleur hebben.

Terwijl ik dit allemaal opschrijf begrijp ik ook meteen waarom ik alleen zal sterven, maar dit geheel terzijde. In mijn epifanie tussen slaap en waak kwam het tot me: ik kan de donkere sneakers ook beneden zetten en de witte en lichte kleuren boven! Het is natuurlijk te simpel voor woorden, maar voor een gestipuleerd mens als ik een openbaring.

Terwijl ik een foto nam om het geschrevene voor u inzichtelijk
te maken, schoof die vermaledijde schoen alweer langzaam naar voren.
Veel inzichtelijker wordt het niet.