Ik hoor er bij

U weet het onderhand, ik loop meestentijds een beetje achter alles aan, behoor niet tot de mensen die de nieuwe ..... (vul maar in) op het moment van uitkomen, of liefst nog net daarvoor, in z'n bezit wil hebben. Voor een winkel staan voor de nieuwste iPhone, ik zie er de noodzaak niet van in. Allerlei apps installeren die me vertellen of ik wel genoeg slaap en wanneer er een regenbui komt, ik ben er te nuchter voor. Als ik in deze tijd zou opgroeien zou ik niet beter weten en natuurlijk gewoon meegaan in de vaart der volkeren, maar ik prijs me gelukkig dat ik de leeftijd heb bereikt dat ik heel veel niet meer hoef. Heerlijk.

U weet ook dat ik als één van de laatste personen ter wereld sinds enkele weken een abonnement heb genomen op Netflix. En dat voor iemand bij wie de tv meer niet aanstaat dan wel. Ik kijk gericht naar wat ik leuk vind en dat is op de Nederlandse televisie eigenlijk alleen programma's op NPO één, twee en drie. De commerciële zenders zijn zo niet mijn kopje thee. Ik houd niet van reality tv met steeds weer diezelfde inteeltkoppen die ruzie hebben met elkaar of zich ergens misdragen en dat is eigenlijk de kurk waar die hele commerciële operette op drijft. Maar goed, er is markt voor, dus kudos for them.

Bij Netflix zijn voor mij de keuzemogelijkheden eigenlijk veel te uitgebreid, dus ik heb me er nog niet heel erg in verdiept. Begrijp me goed, ik behoor tot de kleine minderheid die nog geen fragment heeft gezien van series als 'Games Of Thrones' of 'Grey's Anatomy'. Van 'Star Wars' heb ik nog nog geen film gezien. En nog niet zo heel lang geleden heb ik samen met vriendin Talitha de tv-serie 'Downton Abbey' bekeken, die al jarenlang miljoenen mensen aan de buis had gekluisterd. Ik hobbelde er weer eens achteraan, en ik vind dat eigenlijk wel best. Wat goed en leuk is komt vanzelf wel op mijn pad.

Maar nu heb ik het gevoel er toch bij te horen en helemaal in sync te zijn met de rest van de wereld. Ik stapte, vanzelfsprekend, wel wat later in dan de hippe en happening people, maar gisteren heb ik dan de laatste aflevering gezien van het tweede seizoen van 'Sex Education', en moet nu gewoon met de rest van de stervelingen wachten tot volgend jaar het derde seizoen wordt uitgezonden. Ik had vorige week al een blogje gewijd aan deze serie toen ik er nog middenin zat en mijn enthousiasme is alleen maar toegenomen, wat een leuke en ook mooie en soms confronterende verhaallijnen, wat een geweldige cast en vergeet ook vooral de soundtrack niet van meer dan vijftig jaar popmuziek die zo heel mooi bij de situaties is uitgezocht. In het tweede seizoen worden de karakters wat meer uitgediept, wat de personages alleen nog maar interessanter maakt. Leuk is het om de bloopers op te zoeken op You Tube en de vele interviews met de castleden en hun gevoel bij het maken van de serie. Ik zei het al eerder en ik zeg het weer: aanrader!!

En ja, ik ben nu ook zo'n schlemiel die op de dag dat het derde seizoen op Netflix te zien zal zijn waarschijnlijk meteen zal gaan kijken. Niets menselijks is mij vreemd. Maar ik bingewatch dan weer niet, daar komt dan toch weer mijn nuchterheid om de hoek kijken. En dan, zo nu en dan een aflevering kijken heb ik er veel langer plezier van.