Koordje

Ouderdom komt met gebreken, en dat is prima, over het algemeen is het allemaal te hanteren. Ik heb al sinds enige jaren een brilletje nodig voor als ik moe ben of om de steeds kleiner wordende lettertjes op verpakkingen en gebruiksaanwijzingen te kunnen lezen. Ja, die waren vroeger wèl groter! Zodoende heb ik altijd een bril in mijn tas, ligt er één bij de computer en één naast mijn bed. Zo grijp ik nooit mis.

Die in mijn tas gaat mee naar mijn werk omdat de lettertjes en cijfertjes die ik daar moet lezen zo minuscuul zijn, dat ik sterke vermoedens heb dat het bedrijf aandelen heeft in de (lees)brillenbranche. Ik stak de bril altijd in mijn cleavage, maar bij bukken of andere inspanningen viel die er regelmatig uit, met als dramatisch dieptepunt dat ik vorige week mijn bril wilde pakken en deze niet meer op z'n plek zat. Overal gezocht en gekeken, maar de bril was foetsie, zoek, ribbedebie. Zoekacties leverden niets op. Nou is dat niet zo'n grote ramp, want zoals u net heeft kunnen lezen heb ik er nog meer. De bril bij de computer is nu gepromoveerd tot tas- en werkbril. Ik ga wel een nieuwe kopen, maar daarvoor moet ik naar de stad en dat doe ik in deze tijd vanzelfsprekend niet.

Wel besloot ik om het seniorenattribuut, het leesbrillenkoordje, aan te gaan schaffen. Waar koopt men zoiets? Ik dacht bij de opticien, maar mijn collega's vertelden dat budgetwinkels als Big Bazar het verkopen. Mijn collega moest toch nog even daarheen en ze wilde 'm meebrengen maar ze waren op. Zodoende ben ik gisteren zelf in de buurt op stap gegaan. De eerste winkel had wel, maar dat waren meer kettingen met veel goud, glim, glitter en strass. Dat heb ik maar aan me voorbij laten gaan, zonder dat is het ook wel duidelijk. Maar good old Kruidvat had wat ik zocht, zodat ik nu met deze oude van dagen-feature weer een stapje dichter bij de rollator ben.