Wachtland

Zeventig jaar wordt hij, op 31 juli aanstaande, Jan-Simon Minkema. Pas nu heeft hij zo ongeveer de leeftijd van opa Herman één van de personages die hij heeft neergezet in de tv-serie 'De Familie Knots'. Die rol van de mopperende ouwe zemelaar is mijn favoriete van de drie die hij in die serie speelt. Hij heeft naast Knots zo ongelooflijk veel meer gedaan, in het theater, op tv en op de plaat, daarnaast heeft hij ook een aantal boeken uitgegeven en heeft hij teksten geschreven voor o.a. Liesbeth List, Conny Vandenbos en Lenny Kuhr. En dan begin ik nog maar niet over de prachtige kleurrijke woonkunst die hij maakt. 'Een 'artistiekerig personage die Jan-Simon', zou tante Til Knots zeggen.

Zo met zijn zeventigste verjaardag in zicht vond Jan-Simon het een moment om daar eens even bij stil te staan. Op die leeftijd kijk je terug, maar sta je ook nog met beide voeten in het leven, en maak je andere dingen mee en beleef je de zaken weer anders dan voorheen. Dit alles heeft ertoe geleid dat ter gelegenheid van de heugelijke gebeurtenis 31 juli een boekje is verschenen van hem onder de mooie titel 'Wachtland'. Het is een liederencyclus over de verschillende fases in een mensenleven. Prachtige teksten van Jan-Simon die herkenbare zaken zo weet te verwoorden dat het poëzie wordt. Hoewel je een boek nooit moet beoordelen op de omslag, is 'Wachtland' heel mooi kleurrijk vormgegeven, door, u raadt het vast al, Jan-Simon zelf. Ik heb zijn goede vriendin Liesbeth eens in een tv interview horen zeggen toen de camera's haar fel gekleurde vestibule filmde: 'Wij zijn niet beige', en dat is Jan Simon ook niet, het is een kleurrijke man in diverse schakeringen.

Het boekje is verschenen door middel van voorinschrijving en de eerste oplage bestaat uit 250 genummerde en gesigneerde exemplaren. Ik had me dus voor ingeschreven, en gisteren lag het pakketje in de bus. Ik heb het negentigste boek en het ontvangen is een gebeurtenis op zich. Het pakketje is zorgvuldig in een speciaal soort papier verpakt, met daarop in het welhaast kalligrafische handschrift van Jan-Simon naam en adres geschreven. Ik heb het ook even zo op de tafel laten liggen en pas na enge tijd in alle rust het papier eraf gehaald. Tevoorschijn kwam een doosje met daarop een kleinere afbeelding van de kaft van het boek, mijn naam en het boeknummer. In dat doosje zat het gesigneerde boek, een pen en twee kaarten van het boekomslag met enveloppen.

De teksten zal ik gedoseerd tot me nemen, om ze gewoon even op me in te laten werken en er over na te denken. De oplettende lezer heeft de term 'liederencyclus' misschien wel onthouden, en ja, 'Wachtland' is op muziek gezet door Koos de Muinck, dus wie weet ligt een cd wel in het verschiet, dat kan zomaar gebeuren, Jan-Simon is binnenkort per slot van rekening pas zeventig jaar jong.