Rick en Chris kwamen met het idee om elkaar afgelopen zondag te treffen. We waren immers los van elkaar naar Málaga geweest en hadden wel weer genoeg te bepraten. Besloten werd om malkander te ontmoeten bij het Fotomuseum op de Wilhelminapier en meteen dat museum maar weer eens met een bezoek te vereren om daarna te gaan dineren in restaurant Humphreys, wat weer geheel is opgebouwd na eerder door een brand te zijn verwoest.
Het was uitzonderlijk goed weer, niet wat wij gewend waren in Málaga, maar voor Nederlandse pre-lente begrippen was het zonnig en niet de eerder voorspelde regenbuien. Het museum heeft een aantal tentoonstellingen. De eerste die we bezochten was 'De eregalerij van de Nederlandse fotografie'. In beeld gebracht wordt er de ontwikkeling van 180 jaar Nederlandse fotografie. Terwijl ik er door liep en de foto's bewonderde had ik een soort déjà vu gevoel, alsof ik sommige foto's al eens gezien had. Dat bleek te kloppen. Deze tentoonstelling is al vanaf juni 2021 te zien en die hebben we dus al eens aanschouwd bij een eerder bezoek, maar het is mooi en verveeld niet. Het is dit hele jaar nog te bezoeken.
Ook was er een video tentoonstelling van Monica Nouwens, 'This One Is For You Serra' te zien, troosteloze beelden van de straten in South East Los Angeles, ver weg van de glitter van Hollywood. Veel indruk maakte de overzichtstentoonstelling van Ad van Denderen, 'Onderweg'. Ad is documentaire fotograaf die in de periode 1965-2019 onderwerpen als oorlog, apartheid en migratie in beeld bracht. Een gedeelte gaat over het geopolitieke conflict tussen Israël en Palestina, wat nu ook helaas weer zeer actueel is.
Onderwijl had ik al tegen Chris gezegd: "Ik weet niet meer in welk kluisje ik mijn jas en tas heb gelegd". Je moest het kluisje met een viercijferige zelf bedachte code weer sluiten, daar was ik zo gefocust mee bezig dat ik er niet op had gelet of en wat voor een nummer er op de kluisje stond. Eenmaal terug bij de kluisjes kon je niet om het kluisjesnummer heen het stond er op, in witte cijfers bijna zo groot als het deurtje zelf. Dus ik bedacht waar ik globaal bij aanvang stond en na zo'n acht kluisjes geprobeerd te hebben had ik het juiste kluisje te pakken. Een leermoment zullen we maar zeggen.
Tijd voor een bakkie in Hotel New York en om weer even fijn bij te kletsen. Daarna naar Humphreys voor het diner. We hebben er heerlijk gegeten en vonden dat we daar bij gelegenheid best wel eens vaker konden dineren. Het is vlakbij het Luxor Theater en bioscoop LantaarnVenster waar we graag komen. Een welbestede zondagmiddag en -avond.
 |
| Nederlands Fotomuseum. |
 |
| Humphreys. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten