Jozef, Jolanda en Jofel

Vandaag, 22 maart, is het de Internationale Dag van de Zeehond. Dan weet u dat. 

Het gedwongen pensionado leven wat ik nu leid zit na ruim twee maanden wel in m'n systeem. Ik kan alvast een glimps van de toekomst ervaren voor als het over een paar jaar echt zover is. En ik kan u zeggen, het voelt niet verkeerd. Voor nu wordt van mij verwacht ergens in de nabije toekomst toch nog wat arbeid te gaan verrichten en ik ben er ook mee bezig, maar als zestigjarige voel ik geen echte druk meer, er ligt vast wel wat in het verschiet en als het komt dan komt het, maar de dame van het UWV beaamde dat zestig niet echt aanbevelend werkt. En ik ben natuurlijk maar beperkt inzetbaar omdat ik in principe weinig kan. Ja, ik schrijf wel aardig, maar daar is geen droog brood mee te verdienen. 

Maar u kent me, ik zie overal zilveren lijntjes, zo ook in mijn, ik kan het niet vaak genoeg benadrukken, gedwongen arbeidsloos zijn. Zo was het gisteren de eerste lentedag, en het was, vanwege de klimaatverandering, de warmste eerste lentedag ooit. Onze (klein)kinderen, die ik niet heb maar anderen wel, zullen later deze tijd vervloeken omdat zij de wrange vruchten plukken van wat net iets te veel mensen als 'onzin, gedram, woke en linkse hobby' bestempelen. Er wordt veel te laks gereageerd op de catastrofe waar met rasse schreden op afgestevend wordt, maar voor nu maakte ik van de werkloosheidnood en klimaatnood een deugd.

's Morgens ben ik naar kapper Jozef geweest en ben ik weer keurig geknipt, maar de dienstdoende kapper bracht mijn haar wat curieus in model. Ik liet hem maar begaan, waardoor ik de deur uitstapte met scherpe scheiding en een verder lackiertes strakke coupe. Laat ik het zo zeggen: een klein zwart snorretje zou de look compleet hebben gemaakt. Thuis meteen m'n hoofd onder de kraan en het minder fascistisch in model gebracht. 

In de middag ben ik met Jolanda naar de dijk gewandeld en we hebben bij Jofel op het terras heerlijk vertoefd met een bakkie koffie en wat lekkers. Daarna zij een frisje en ik een wijntje met wat vingervoedsel. Lekker bijgekletst en via het winkelcentrum weer terug naar huis. U ziet, ik kom mijn dagen wel door.