Delft

Het opgejaagde gevoel van eerst is nu wel weg en ik zie mijn status als gedwongen uitkeringsgerechtigde nu meer als een sabbatical of soort tijdelijk prepensioen. Het schoonmaken thuis gaat voorspoedig, de bovenetage is al helemaal klaar en ik ben nu met de woonkamer bezig, in etappes vanzelfsprekend, vanwege de rugconditie.

Woensdag was ik aan het tweede gedeelte bezig waaronder ook het ramenzemen valt. Omdat ik een hoekwoning bewoon heb ik een extra raampje aan de zijkant. Dat kan opengeklapt worden, dat doe ik nooit, want er staan spulletjes op de vensterbank, maar nu met schoonmaken natuurlijk wel. Terwijl ik het raam open deed kwam uit de cavernes van het raam een spin tevoorschijn van Bijbelse proporties. Ik slaakte een meisjesachtige kreet en wende me fysiek vol ontzetting van de doemplek af. De spin keek mij gestoord aan en met blik van 'What's up?' en nestelde zich weer behaaglijk op z'n plekje in de spelonken van het kozijn. Ik moest al mijn moed tezamen rapen en heb toch het raam gezeemd, er voor wakend dat de spin niet nogmaals werd gewekt, en het raam weer toe gedaan. Hoe weerzinwekkend ook, hij mag er ook zijn. 

Gisteren besloot ik naar Delft te gaan, als ik dan toch 'vrij' ben kan ik van de nood net zo goed zo nu en dan een deugd maken. De metro en trein kwamen beiden aan terwijl ik net aan kwam lopen dus binnen no time was ik er. Mijn eerste gang was naar de Jozefstraat waar het gouden steentje met de initialen van mijn moeder ligt. Zo vaak kom ik niet in Delft en ik heb besloten dat áls ik er ben ik even langs het steentje ga. Zoals u weet is haar steentje op een hoek waar niet zoveel mensen overheen lopen, dus dat is te zien, het glimt niet zo mooi als die waar voetgangers en fietsen overheen gaan. Maar dat geeft niet, ik vind het nog steeds een mooi plekje.

Daarna even door de stad gewandeld en wat dingetjes gescoord waaronder twee mooie glazen kandelaars. Omdat vriend Hans op de Markt in Delft een souvenirwinkel uitbaat trad ik er binnen om hem even te bezoeken. Maar hij was er niet, zei de dame die achter de toonbank stond, zaterdag pas weer, zo informeerde ze me. Jammer, maar de volgender keer beter. Op weg naar het station dan maar, wederom geluk, de trein kwam aan en bij Rotterdam Blaak kwam ook de metro er meteen aan, die had ik kunnen halen, ware het niet dat ik de laatste trede van die enorme trap niet zag en ik face down languit op de grond viel waarbij er geluid van brekend glas uit mijn tas kwam die ik in mijn linkerhand had.

Ik had verder niets, er was ook niemand die het heeft gezien, maar u begrijpt de kandelaars waren beide aan gruzelementen. Ik heb ze met het beschermende papier er nog om meteen in de prullenbak op het metrostation gedeponeerd. Het grappigste is dat ze met 50% waren afgeprijsd. Eén van de twee kon ik alsnog aanschaffen bij een filiaal in het stadscentrum waar ik woon. Ik heb nu dus anderhalf keer de volledige prijs betaald voor één kandelaar. Maar goed, er zijn ergere dingen. Ik heb lekker een middagje in Delft rondgewandeld en ben blij met de spulletjes die wel heel zijn overgekomen.

JEFG op het hoekje.

De uiteindelijk best dure kandelaar. Ik zal er zuinig op zijn.