Time warp

Vandaag, 26 januari, is het Wereld Douanedag. Vier het, zou ik zeggen.

Van de week moest ik even in de binnenstad zijn en nu ik er toch was ben ik wat kledingzaken in geweest, gewoon om even te snuffelen, ik had niet de intentie om iets te kopen en dat heb ik ook niet gedaan. Het was meer om mezelf op de hoogte te stellen van wat er zoal te koop is en of het ook geschikt is voor mannen van een zekere leeftijd. En terwijl ik er zo rondliep zag ik opeens een jongen van rond de twintig ook aan het rondkijken met over zijn arm wat kledingstukken die hij waarschijnlijk later ging passen. 

Pats boem! Ineens werd ik terug in de tijd geworpen, ík was het die daar liep, vele manen geleden, toen ik, als het salaris was gestort, naar de Haagse binnenstad ging om daar op mijn vaste adresjes kleding te scoren. Het was een gek moment, het ontroerde me en drukte me tegelijkertijd met m'n neus op te feiten. Het gevoel van destijds als ik vol verwachting van wat er te koop werd aangeboden de reis met bus 25 naar de stad maakte en daar mijn vaste route ging lopen was voor een moment weer even terug. Ik keek naar die jongen en dacht, we zijn decennia verder, de wereld is enorm veranderd, maar sommige dingen blijven hetzelfde. 

Ik besefte me dat ik niet te lang moest kijken, mijn intentie was enkel nostalgisch, ingegeven door de time warp, maar een oude man die met een flauwe glimlach van herkenning en een blik van vertedering een moment van zijn eigen jonge jaren herbeleefd terwijl ie kijkt naar een jongmens van twintig, kan heel verkeerd worden uitgelegd en resulteren dat ik door de beveiliging het pand uitgezet zou kunnen worden. Dat realiseerde ik me en na nog een blik op hem te hebben geworpen, liep ik door en ving mijn eigen reflectie in de spiegel en was meteen weer terug in het hier en nu. Ook pats boem!