Betonstad Almere

Ik heb het al eerder gedaan en ik doe het weer, een lans breken voor Almere. In het begin van dit millennium heb ik mensen leren kennen die in Almere wonen, het zijn dierbare vrienden geworden en toen ik voor het eerst hen in Almere opzocht was ik net zoals vele anderen bevooroordeeld over Almere. Zo'n kunstmatige stad die sinds 1976 uit de grond is gestampt dat kan natuurlijk nooit iets zijn, ik had het schrikbeeld van wat ik de lelijkste stad van Nederland vind, Zoetermeer, voor me. Al bij mijn eerste bezoek verdween mijn vooringenomen mening als sneeuw voor de zon. Waar zij en de andere mensen die ik via hen heb leren kennen in Almere wonen is echt superleuk, heel ruim van opzet, aparte bouw, heel veel groen en natuur, kortom ik was om en heb als slechts incidentele bezoeker van Almere de stad in de loop der jaren meerdere malen verdedigd tegen mensen die net als ik voorheen, vaak zonder er ooit geweest te zijn, de stad bekritiseerden.

Afgelopen weekend was ik er weer, en heb opnieuw een bijzondere kant van Almere leren kennen. Oorspronkelijk zou vriendin Talitha half mei naar mij toe komen om samen een hapje te gaan eten. Door het overlijden van mijn moeder heeft dat geen doorgang kunnen vinden, en zo stelde zij voor of ik het leuk vond om een weekendje naar haar toe te komen, ze zou me oppikken en ook weer thuis brengen. Even een verandering van omgeving was wel fijn dus ik accepteerde het aanbod, bovendien was zij verhuisd, al best wel een tijd, en had ik haar nieuwe woning nog niet gezien.

Het weer was ons zeer gunstig gezind toen ze mij zaterdag kwam ophalen, daarnaast heeft ze een cabriolet, wat met deze verzengende hitte heel fijn rijden is. Ze heeft een heel gave woning direct aan het water in de wijk Noorderplassen. Zaterdags hebben we een fijne wandeling gemaakt door de omgeving waarbij de bijzondere architectuur van de diverse woningen een lust voor het oog is. 's Avonds hebben in de tuin onder het genot van een wijntje lekker quiche, wat salades en fruit gegeten. Later op de avond de geweldige film "Begin Again" gekeken.

Ik ben na al die buitenlucht als een blok in slaap gevallen, en 's morgens na het lekkere ontbijtje zijn we gaan fietsen via de Lepelaarplassen naar de Oostvaardersplassen, welke als onderwerp diende in de natuurfilm "De Nieuwe Wildernis". Via terugwerkende kracht moet ik die alsnog gaan zien, vind ik. We hebben zo'n drie kwartier heen én ook weer terug gefietst door een meer dan prachtig stuk natuurgebied. Wat een weelde! Er was of is sprake van dat ze delen van het gebied alsnog toegankelijk willen maken voor mensen, wat nu niet het geval is, maar met Talitha, en ik denk vele anderen, ben ik daar niet voor. Laat het zoals het is. Het is er zo fijn voor de dieren, je hoort zoveel verschillende vogels kwintelieren, dat moet niet verstoord worden door mensen. Het is nu een uniek gebied waar je zonder er helemaal in door te dringen fantastisch kunt genieten van alles om je heen. Deze twee dagen voelden als een vakantie.