"Hallo oudere mevrouw met zwart jasje en kort blond haar vanmiddag in Wildlands Emmen, op de route naar de safari-bus, mag ik even uw aandacht?
Eén van mijn leerlingen, 9 jaar oud, liep vrolijk langs u en toen maakte u opmerkingen over haar uiterlijk. Ze was te dik, had een buikje, snoepte te veel...
Het gevolg: een huilend meisje en 17 geschokte klasgenoten. Haar schoolreisje was verpest, zei ze.
Weet u, mevrouw, het schoolreisje moet ons UITJE VAN HET JAAR zijn. Uw giftige woorden hebben dit kind, deze klas, deze juf geraakt. U weet niet hoe goed dit kind complimenten kan maken. Hoe mooi haar houding is dank zij ballet. Hoe mooi ze soms haar gedachten kan verwoorden. Een jaar lang ben ik bezig kinderen te vertellen dat ze mogen zijn zoals ze zijn. Een jaar lang doe ik van alles om het zelfvertrouwen, het zelfbeeld van kinderen te versterken. En dan loopt u langs...
Wat jammer dat u niet weet hoe pijnlijk lelijke woorden kunnen zijn. Vooral voor een kind. U hebt vast een erg laag zelfbeeld, u bent vast erg onzeker, misschien bent u vroeger veel uitgescholden, gekleineerd. Ik wel. Ik weet hoe zeer dit doet. Ik ben niet blij met u. Ik hoop dat u hulp gaat zoeken.
Dat meisje zal niet snel vergeten wat u tegen haar zei. Ik ook niet. Ik zal de komende weken veel complimenten geven aan dit kind en aan haar klasgenoten. Als u dat ook doet in uw omgeving zult u ontdekken dat het ook u een fijn gevoel geeft. Ik geef u de opdracht elke dag iets aardigs te zeggen tegen een ander. Daar wordt u beter van. En de wereld ook.
Ik wens u veel liefde, veel mooie woorden, veel wijsheid."
We kunnen uit dit voorval allemaal onze les leren, ook ik, want wie geheel zonder vooringenomenheid is werpe de eerste steen. De leerlingen van juf Arita mogen zich gelukkig prijzen met zo'n mooi mens als juf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten