The last time I saw Paris

"The Last Time I Saw Paris" is een lied van Jerome Kern en Oscar Hammerstein II, het komt uit de film "Lady Be Good" (1940) en werd daarin gezongen door Ann Sothern. In de loop der jaren is het door talloze artiesten in hun repertoire opgenomen, o.a. door Kate Smith, Dean Martin, Eartha Kitt en Connie Francis. Het is ook een film (1954) met in de hoofdrollen Elizabeth Taylor, Van Johnson, Donna Reed, Eva Gabor en Roger Moore. Ik dacht er aan wanneer het voor mij de laatste keer was dat ik Parijs zag, dat was 19 jaar geleden in 1998, de vorige eeuw dus waarin ik nog met Franse Francs heb betaald. En die gedachte werd gevoed door mijn Canadese vriend Robert.

Robert reist voor zijn werk de wereld over en kondigde eind april aan dat ik het weekend van 24 juni vrij moest houden, waarvoor zei ie niet, dus ik vermoedde dat hij dan in Nederland zou zijn en we wat gezelligs gingen doen. Inmiddels is hij ook getrouwd (op mijn verjaardag, ik kan die datum dus nooit vergeten) maar ik heb nog niet het genoegen gehad zijn significante andere te leren kennen, wel natuurlijk foto's gezien en filmpjes via What's App. Hij deed steeds heel geheimzinnig over wat we nu precies gingen doen, hij wilde informatie hebben over mijn exacte naam en geboortedatum en zei verder dat ik 'm moest vertrouwen en er een verrassing zou plaatsvinden dat weekend. Ik wierp mijn lichte vorm van autisme in de strijd en dat ik moeilijk met verrassingen kon omgaan, behalve als ik weet wat het is, maar hij was niet te vermurwen.

Vorige week waren ze één avond in Nederland op een werkgerelateerde doorreis naar Zwitserland, maar die avond was ik in het theater en dat weekend had ik ook al een andere afspraak, maar de geheimzinnigheid bleef met What's App-teksten als: "Are you ready for next weekend" en "Just keep Saturday to Monday free sir" Maandag kwam uiteindelijk het verlossende woord:  "You are coming to meet us in Paris".

Hoe vind je zulks? Dat is toch geweldig! Ik was helemaal overdonderd. Als het goed is krijg ik vandaag de reisinformatie en zal ik zaterdag met de Thalys naar Parijs vertrekken voor een weekend met Robert en Fernando. Enige lichtrode stressvlekken verschenen wel in mijn gezicht, maar ze verdwenen alweer snel, want Robert heeft alles geregeld, en als hij iets regelt dan is het ook goed geregeld, dus hoef ik alleen maar een valies te pakken, oké, dat geeft in mijn geval ook meestal wel enige tensie, maar het weer is het komend weekend in Parijs zomers warm, dus dat maakt het wel makkelijker. Na 1975, 1990 en 1998 wordt het voor mij een vierde reis naar Parijs.