Boren en bijkletsen

Dinsdag waren ze nog in Spanje en gisteren kwamen ze met de betonboormachine onder de arm mijn galerij oplopen, vrienden Albert en Nadira. Eerst even een bakje koffie gedronken en hun vakantieverhalen gehoord. De foto's die ze gedeeld hadden gaven al aan dat het een geweldig leuke en mooie vakantie was geweest. Ook mijn belevenissen van de laatste tijd verteld en toen was het tijd voor de missie waarvoor ze waren gekomen, het boren van gaten in de keiharde muren ten einde er wat zaken op te kunnen hangen die uit de woning van mijn moeder gekomen zijn.

Allereerst het bordenrek, daarvoor heb ik sinds eergisteren geleerd van Nadira's moeder dat er zoiets is als een waterpas-app. Een waterpas-app! Het bestaan hiervan maakt dat ik vanaf nu voor alles wat ik nodig heb eerst kijk of er een app van is, ik bedoel als er voor een waterpas een app is, is niets meer onmogelijk qua app. Maar ik moet zeggen het is erg handig, dat ik mijn leven tot nu toe heb geleid zonder is welhaast niet voor te stellen. Het bordenrek hing vrij snel, en daarna was het de beurt aan een aantal sierborden, wat haakjes in de kast onder de trap, en in de jaren 70 logeerkamer de geborduurde schilderijen die mijn moeder in de jaren 70 heeft gemaakt toen dat erg in zwang was. "Die mag je niet wegdoen, hoor als ik er niet meer ben" had mijn moeder wel eens gezegd, en ik had haar beloofd dat zeker niet te doen en ze een mooi plekje in hun eigen tijdperk te geven in mijn jaren 70 logeerkamer. Bovendien woonde ik nog thuis toen ze er druk mee was en ik heb toen zelfs nog wel eens strengetjes borduurzijde gekocht die ze nodig had. Het is bovenal dus een mooie herinnering.

Na deze door de intense warmte inspannende bezigheden nog even wat gedronken, en toen zijn Albert en Nadira weer huns weegs gegaan. Ik had een date met mijn lieve voormalige collega van jaren, Carla, bij Dudok in Rotterdam om weer eens bij te kletsen onder het genot van een kopje koffie en zo'n enorme Dudok appeltaartpunt. Heerlijk onder de luifel in de schaduw met een beetje wind was het goed uit te houden. We zijn daarna nog even naar de Bijenkorf geweest omdat daar Monique, een andere collega van ons werkzaam is. Toen we weer naar buiten liepen was het weer enorm omgeslagen, wind en regen. Daar liep ik in korte broek en wapperend overhemdje op slippers doorheen, maar net voordat het echt losbarstte was ik gelukkig thuis. Ik denk dat Carla even wat langer in het overdekte winkelcentrum is gebleven waar ze boodschappen zou gaan doen, en heeft gewacht tot de bui voorbij was.

Een hele fijne productieve en gezellige dag.

Albert boort ik zuig.

Een goede samenwerking.

Ja, daar ongeveer moet ie komen. 

Even aftekenen waar er geboord moet worden.

Het bordenrek van oma via mijn ouders nu bij mij. 

Huisvlijt van mijn moeder uit de jaren 70 in de jaren 70 kamer.