Niks geen papieren boardingpas nu, gewoon op mijn telefoon. De wereld waar we toch in leven nu. Ik had mijn telefoon maar uit gezet want stel je voor dat ie leeg was als ik moest gaan inchecken, ik ben erg voor papier met dit soort dingen. Vliegvelden in het buitenland doen je toch beseffen hoe fijn ruim opgezet Schiphol is. Voor zo'n belangrijk vliegveld als Charles de Gaulle in zo'n groot land als Frankrijk vond ik het enigszins wat armoedig en iets benepens hebben. Dit keer werd er niet aan me gezeten, door het poortje lopen was genoeg. Ook mijn valiezen werden niet zo heel intens gecontroleerd, wel het minizakje met toiletartikelen moeten laten zien, en mijn riem moest af.
Op naar een plekje voor een kopje koffie, maar dat viel tegen. het was best druk en maar twee etablissementjes waar dat kon, en waar flinke rijen stonden. Dat ging niet door, gewoon maar een sandwich gekocht en een flesje drinken. Bij de gate was het een drukte van belang, maar er werd niet aangekondigd dat er bagage alsnog in het ruim zou moeten zoals op de heenweg. Nou ben ik geen bereisd mens, maar ik kan nog wel één en één bij elkaar tellen. Ik zag al die handbagage van de passagiers en ik vermoedde dat dat niet soepel zou gaan verlopen. Normaal blijf ik bij het boarden gewoon tot één van de laatste zitten, ik snap dat gedrang nooit zo, je hebt een gereserveerde plaats. Maar in dit geval moest ik toch al staan bij de gate omdat er geen zitplaats meer was, en met het oog op al die bagage leek het me dit keer raadzaam om wat eerder in te stappen. Dit bleek een juiste inschatting te zijn. Toen ik al lang en breed zat met mijn valies boven mijn hoofd, waren er mensen die hun bagage nergens kwijt konden en de stewardessen gingen toen aan het redderen en regelen om het allemaal voor elkaar te krijgen, sommigen zaten achterin terwijl hun bagage ergens voorin moest worden geplaatst.
Maar ondanks alles stegen we toch op tijd op. Ik zat op mijn favoriete plaats aan het gangpad en aan de andere kant zat een man die heel veel proviand bij zich had, voor deze vlucht van ongeveer drie kwartier. Drie flessen drinken had hij in het vak in stoel voor hem gezet en we waren nog niet in de lucht of hij haalde een grote schaal met sushi tevoorschijn die hij tot zich nam. Ook het snackje en drankje wat de stewardessen uitreikten liet hij zich goed smaken. Hij wilde bij iedere passerende stewardess het afval van zijn eigen meegebrachte mondvoorraad kwijt, maar die zeiden dat het afval pas later werd opgehaald. Als de eerste stewardess dat zegt, snap je dat toch wel zou je zo denken. Mensen en hun gedragingen het blijft een bron van vermaeck.
Trein en metro naar huis kwamen vrij vlot, en zo ben ik weer een geweldig leuke ervaring rijker met herinneringen die ik tot in lengte van jaren zal koesteren.
 |
| Metrostation Cluny la Sorbonne |
 |
| Gates Charles de Gaulle |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten