Inspiratiedag

Ik had me er begin mei na een uitnodiging voor opgegeven, de Inspiratiedag 2017 van het UWV op 1 juni. En ondanks dat ik van het UWV voor een afzienbare periode vrijgesteld ben van sollicitatieplicht en aanverwante activiteiten vanwege het overlijden van mijn moeder, ben ik gisteren toch naar De Doelen in Rotterdam gegaan om deze dag bij te wonen. We werden om 9 uur verwacht en de dag zou met verschillende activiteiten tot 5 uur duren.

Het was heel goed en erg leuk georganiseerd, er waren zo'n 500 werkzoekenden uitgenodigd en er liepen ruim 50 medewerkers van het UWV rond. Dat zijn heel veel mensen, en mijn naar ochlofobie neigende aversie voor grote groepen mensen kwam wel om de hoek kijken. Ik sla dan enigszins dicht en maak me dan zo onzichtbaar mogelijk. Da's niet zo handig op een dag die het van contacten leggen moet hebben. Maar goed het zij zo, ik heb mezelf ook niet gemaakt. Bij het aanmelden begin mei mocht ik uit het aanbod van verschillende workshops er twee kiezen die ik graag zou willen doen.

Bij binnenkomst moest je in de rij aansluiten waar de letter van jouw achternaam onder viel, ik stond in de rij E t/m K, dat was ook de langste rij. Daar ontving ik m'n badge, waar ook mijn persoonlijke dagprogramma opstond met o.a. de twee door mij uitgezochte workshops. Er ontstond enige consternatie omdat het UWV zonder duidelijke redenen gehuwde vrouwen op hun meisjesnaam had onderverdeeld. Een kopje koffie drinkend ben ik een beetje in de luwte gaan zitten en heb mensen gekeken die net als ik dus werkloos zijn. Het waren veelal ouderen. Door het gebouw heen was een informatiemarkt waarop je je cv kon laten checken of een een foto laten maken voor je LinkedIn profiel, informatie over werken in het buitenland of als zzp'er, e.d.

Het ochtendprogramma begon om 10.00 uur waar we welkom werden geheten door de gastvrouw waarna er een spreker kwam die een combinatie was van Marc Marie Huijbregts en het karakter Beverley Lesley uit "Will & Grace". Hij had een vrij harde schelle stem, maar hij bracht zijn verhaal wel met enige humor. Na een korte pauze kwam de eerste workshop, ik had gekozen voor 'De kracht van gedrag' door Mario Bierkens. Het was een leuke workshop waarin, wel met enige stoplappen, werd gekeken hoe je bewuster wordt van hoe gedrag werkt, en hoe je beter kunt worden in je eigen kracht te benutten.

Na de lunch, die uitstekend verzorgd was, kwam de tweede workshop, 'Het gaat gewoon lukken' door Hélène Oosterhuis, een leuke vrouw die zomaar als lookalike van koningin Máxima zou kunnen doorgaan. Hier kwamen voor mij wel wat herkenbare dingen naar voren, het ging over het veranderen van bepaalde zaken, dat dat vaak makkelijker gezegd dan gedaan is, en welke technieken je daarbij kunt toepassen. Aansluitend was er weer een plenair programma waarin Erik 'De Wereld Draait Door' Scherder ging vertellen hoe onze hersens werken en reageren op nieuwe uitdagingen. Daarna kwamen de cabaretiers Rob Urgert en Joep van Deudekom met een erg leuk interactief programma waarin we via oefeningen, dubbele bodems keuzes moesten maken door het ophouden van gekleurde kaartjes. Ik deed het niet eens zo heel slecht.

Inmiddels waren er ook zo'n 250 werkgevers aangekomen. Er waren nu dus 750 mensen plus de medewerkers van het UWV, en daar is de plank een beetje misgeslagen. Na het programma van Rob en Joep was er een netwerkborrel, wederom heel goed verzorgd. Maar in plaats van de werkgevers aan een tafeltje of iets dergelijks te zetten met daarop aangegeven van welk bedrijf ze zijn, was het de bedoeling dat wij lukraak op een werkgever zouden afstappen, herkenbaar aan een geel koord om hun nek, en een gesprek zouden aanknopen zonder dat je wist van welk bedrijf ze waren. Dat was voor mij een beetje te crowded, 750 mensen die door elkaar heen gingen lopen in een beperkte ruimte, dat werd me te benauwd, zodat ik ben weggegaan. Dat was jammer, want ik had een aantal cv's meegenomen om eventueel aan een werkgever te kunnen geven nadat we een leuk gesprekje hadden gehad, maar de manier waar hiervoor was gekozen is niet aan mij besteed. Volgende keer beter.

Maar overall vond ik het een leuke dag, al zou het voor mij iets kleinschaliger kunnen, Ik snapte nu wel meer van de werkloosheidsindustrie zoals besproken in het tweeluik van het programma 'Radar', en waarom dat per (oudere) werkloze naast hun uitkering tienduizenden euro's per jaar kost. Voor al die mensen die zich ermee bezighouden is het hun werk en willen ze die industrie daarom ook in stand houden, al is er, zo kwam in dat programma naar voren, nu steeds vaker een roep om minder kostbare en wat realistischer alternatieven.