Gedoe

Soms moet je iets nog eens overdenken, om dan terug te komen op een eerder genomen besluit. Toegegeven in dit geval op aandringen van een dierbare vriend die het woord 'eigenwijs' gebruikte. Ik? Eigenwijs? Nou ja....soms. Het gaat over het niet geaccepteerde SD-kaartje door mijn telefoon. Ik had geen zin in het gedoe om 'm terug te gaan sturen, voornamelijk omdat ik dácht dat het een gedoe zou zijn, en gedoe en ik is geen goede combinatie. Ik ben anti-gedoe. Maar mij werd in een soort mantra-vorm toch aangeraden het geld weer terug te krijgen. Nah, gedoe. Tot ik op internet las dat het zomaar zou kunnen dat het kaartje eerst geformatteerd zou moeten worden via de computer. Maar toen zelfs de computer het kaartje niet herkende, kwam het mij zo voor dat ik gewoon een defect kaartje ontvangen had.

Dat was het teken, samen met de gewoon terugsturen-mantra. Ik heb op de site van het bedrijf eens bekeken wat ik moest doen en dat was veel minder gedoe dan gedacht. De reden opgeven, waar ik meteen erbij heb gezet dat de verpakking natuurlijk open was anders kon ik niet weten dat het kaartje defect was. In hetzelfde doosje waarmee het gekomen was met een uitgeprinte retoursticker naar het postagentschap in de locale Primera gebracht, waar het gratis werd ingenomen. Voilà. 

Meteen de dag erna een berichtje van het bedrijf: "Je hebt je pakket naar ons teruggestuurd omdat je je bestelling wilt annuleren. Je product heeft al enige gebruikssporen maar daar doen we dit keer niet moeilijk over. We hebben de bestelling geannuleerd." Heel klantvriendelijk, maar ook heel duidelijk een standaard antwoord, er is niet ingegaan op het feit dat het kaartje het niet deed, en er is ook niet met een alternatief gekomen, ik had om hen die kans te geven het merk van foontje bij de retourreden vermeld. En 'daar doen we deze keer niet moeilijk over' klinkt gereserveerd vriendelijk-met-ondertoon, maar zoals al uitgelegd, is de verpakking vanzelfsprekend open en beschadigd. Maar goed, all's well that ends well, en krijg ik nog deze week het bedragje gestorneerd.

Mijn telefoon bleef heel pesterig 'geheugen bijna vol' aangeven, en hoe ik ook opschoonde, het bleef er staan ook al werden er MB's verwijderd. Ook werden updates niet geïnstalleerd, want geen ruimte, een vicieuze cirkel. 'Ja stom *#**#**, jij wilt geen extra geheugen', zou ik tegen foontje willen schreeuwen, wat ik niet gedaan heb want ik ben me ervan bewust dat ie abiotisch is. Ik heb wel een langgerekt 'Waaroooommmmmm!!!!' uitgeroepen. Maar net toen ik dacht, ik weet het nu ook niet meer, drukte ik op wat knopjes en mapjes en kwam ergens waar nog dingen stonden die verwijderd konden worden, waarna er plots weer voor 4 GB ruimte was, en er weer geüpdatet kon worden. Wát ik nu precies heb gedaan, dat weet ik natuurlijk niet meer. Gedoe!

Er moet gewoon tóch een SD-geheugenkaartje in, ik laat dat idee niet los, ook al wil foontje dat niet. Ik zal ermee naar een fysieke winkel moeten en het daar ter plekke door de vakman/vrouw/persoon moeten laten installeren, gruwelt foontje er weer van, dan gaan we net zolang door tot er een juist kaartje gevonden is. Maar voorlopig even niet, het is zo'n gedoe.