Verslaving

Ik ben niet verslavingsgevoelig, dat is niet iets waarvoor ik me op mijn borst klop, het is gewoon wat het is, ik hoef me er niet voor in te spannen zeg maar. Misschien ben ik er te nuchter voor. Op de middelbare school ging bijna iedereen roken, ik niet, terwijl thuis destijds mijn beide ouders ook rookten en vrijwel iedereen eigenlijk. Het was de tijd dat er in de trein slechts één wagon was gereserveerd voor niet-rokers, en dat als je in je tienerjaren kwam en er iemand gul met een pakje sigaretten in de rondte ging bij jou aangekomen vroeg: "Rook jij al?" In die vraag zat onbewust al besloten dat men ervan uitging dat je op een bepaald moment ging roken. Maar goed, op school dus, ik zag medeleerlingen beginnen met roken om na ongeveer anderhalve maand met gevoel voor drama te verzuchten: "Ik wil eigenlijk stoppen, maar ik kan het niet". Ik vond het echt de waanzin ten top, en dus ben ik nooit in de verleiding gekomen om er aan te beginnen. Nu ben ik toch al niet ontvankelijk voor groepsdruk, of meedoen met wat iedereen doet, meer het tegenovergestelde juist, maar dat is weer een ander verhaal.

Drugs heb ik vanzelfsprekend ook nooit gebruikt, waarom zou ik? Ik heb er nooit het nut van ingezien. En met alcohol ben ik pas heel laat begonnen, ik was al in de dertig, en nu drink ik thuis één glaasje wijn per dag bij het eten, en dat vind ik dan ook erg lekker, maar ik kom nooit in de verleiding om meer te drinken. En is er eens geen wijn voorhanden ervaar ik dat niet als een ramp, zoals ik al zei niet gevoelig voor verslavingen.

Hoewel, ik moet toch een bekentenis doen. Ik kan er weken, ja maanden, aan voorbij lopen zonder de geringste behoeft eraan, maar plots overvalt het me. Dan geeft mijn lichaam aan dat het er weer tijd voor is. Ja, het lichaam van een, naar eigen zeggen, niet verslavingsgevoelige heeft ook soms zo zijn verlangens blijkbaar. Zo eens in de drie, vier maanden is de omlooptijd van de noodzaak, en dan geef ik er ook maar gehoor aan. Afgelopen zaterdag was het weer zover, bij de boodschappen komt dan eensklaps een zak met drop in het winkelwagentje. En die zak met drop gaat dan ook in één dag op, de hele dag door pak ik een handje dropjes tot de zak leeg is en ik weer volledig bevredigd ben in mijn kennelijke onbedwingbare behoefte aan drop. Tot we weer zo'n drie tot vier maanden verder zijn natuurlijk.