Het lied gaat door!

Volgend jaar op 29 maart is het precies 50 jaar geleden dat Lenny Kuhr het Eurovisie Songfestival won met de nu klassieker "De Troubadour". Ja kinderen, toen wonnen we dat festival nog wel eens. 1969 was een bijzonder Eurovisiejaar, want er bleken na de puntentelling vier winnaars te zijn. Zowel Nederland met dus Lenny, als Engeland met de popzangeres Lulu, Frankrijk met de chansonnière Frida Boccara en Spanje met de in een ontzettend lichtblauw broekpak gestoken Salomé haalden een gelijk aantal punten. De organisatie had geen moment rekening gehouden met het feit dat zulks zou kunnen gebeuren, dus werden alle vier de landen als winnaar aangewezen. Leuk om te vermelden bij deze is dat er weliswaar een andere puntentelling was dan nu, maar volgens de huidige regels zou Lenny als winnaar zijn aangewezen omdat haar "De Troubadour" van één land (Frankrijk) het hoogste aantal punten kreeg (6). Lenny wordt nog vaak geïnterviewd over het festival, en bij één van die gelegenheden vertelde ze dat ze het prima vond om de prijs te delen met de anderen, maar dat ze om het lied van Salomé, "Vivo Cantando" 'kwaad' werd. Waarom zei ze er niet bij maar ze werd het bijna weer toen ze er over sprak. Mocht ik Lenny ooit eens spreken ben ik toch heel benieuwd wat daar aan ten grondslag ligt.

Maar genoeg over het verleden. Iemand die het destijds nog zeer prestigieuze festival heeft gewonnen en daarna terecht een prachtige carrière heeft gekregen in binnen- en buitenland, daarvan zou je verwachten dat haar bijdrage aan ons culturele erfgoed wordt gekoesterd en dat platenmaatschappijen zichzelf aan zouden melden om muziek van haar hand (Lenny schrijft het leeuwendeel van haar muziek en teksten zelf) te mogen uitbrengen. Denk opnieuw. Ik herhaal mijn stokpaardje nog maar eens: 'In Nederland zijn we niet zo zuinig op ons culturele erfgoed en op hen die het maken'. Zodoende is Lenny een crowdfunding gestart om een album op te nemen die ze graag op 29 maart 2019, exact 50 jaar na haar overwinning van het festival, ten doop wil houden. Dat is Nederland voor je. Ik kan me niet herinneren dat Charles Aznavour, Vicky Leandros of Tom Jones dat ooit hebben hoeven doen. Maar goed het is een feit.

Ik had het een tijdje geleden al vernomen, en het bleef maar door mijn hoofd spoken hoe onbegrijpelijk ik het vind dat het op deze wijze gaat, maar tegelijkertijd ook wel mooi dat er genoeg mensen zijn die de (muziek)cultuur in het algemeen en Lenny in het bijzonder een warm hart toe dragen dat op deze manier haar werk toch uitgebracht kan worden. Zelf zat ik met een klein dilemma. Als momenteel parttime werkende moet ik bewust budgetteren, geen punt, ik ben een tevreden en dankbaar mens om wat mij ten deel valt, maar het moet uit de lengte of de breedte komen en omdat ik graag aan deze crowdfunding mee wilde doen heb ik besloten om dit jaar geen kerstkaarten te sturen ten gunste van het culturele belang. Het voelde goed dit besluit genomen te hebben, en in de huidige multimedia-wereld kan ik mijn dierbaren op een andere manier mijn feestelijke wensen doorgeven.

Ik kan me zo voorstellen dat u na het lezen van dit blogje denkt: 'Ik zou ook erg graag bij willen dragen om het nieuwe album van Lenny het levenslicht te doen zien'. Dat kan, hier is het linkje waarop Lenny u het één en ander uitlegt erover: Lenny Kuhr - Het lied gaat door!. En onder de lezers van dit blogje zullen vast meisjes en sommige jongens van toen zijn die nog woordelijk het liedje "Mama geef me je make-up" van Kinderen Voor Kinderen kunnen meezingen. Ook dát is muziek en tekst van Lenny Kuhr. Alleen al om die vrolijkheid uit jullie jeugd zou een donatie voor Lenny's album meer dan gerechtvaardigd zijn.