Geslaagd!

Als bewust kinderloze zou er, zonder social en gewone media heel veel langs me heen gaan. Zo is het mij niet ontgaan dat het gisteren een belangrijke dag was voor veel scholieren, zij kregen te horen of ze geslaagd waren of niet. Op Facebook zag ik ouders enthousiast en blij mededelen dat hun zoon of dochter was geslaagd, ik kan me de blijdschap goed voorstellen ik heb dan ook veel digitale ballonnetjes uitgedeeld. Zelfs het NOS Journaal had er een item over en mijn gedachten gingen terug naar 3 juni 1981, de dag dat ik hoorde dat ik geslaagd was.

Ik begreep dat de leerlingen heden ten dage worden gebeld door iemand van school, zo niet in 1981,  de tijding zou mij per post bereiken. Het was voor de privatisering van de PTT, dus kon je er vergif op innemen dat de post stipt om 10.00 uur in de bus lag, zo ook die woensdagochtend 3 juni, nog in peignoir gehuld daalde ik de portiektrappen af om in de brievenbus inderdaad een brief te vinden van mijn school die ik zittend op de trap open riste en de aanhef 'Aan de geslaagde eksamenkandidaten (sic) en hun ouders' las. Ja, eksamenkandidaten, ik weet niet welke wind er waaide door onderwijzend Nederland, maar aan een gedeelte van de originele brief hieronder ziet u dat 'examen' werkelijk bij herhaling als 'eksamen' wordt geschreven. Ik heb ontdekt dat het Papiaments is, en nu was Joke de secretaresse van de school een dame met roots uit gebieden waar dat werd gesproken, maar het is volgens mij nooit opgenomen in het ABN, net zoals het in dezelfde brief gebruikte woord 'nivo'. Maar goed, ik had de examens of in dit geval de eksamens met goed gevolg afgelegd, ik was geslaagd. Er werd gebak gehaald voor bij de koffie en zoals in de brief staat ben ik donderdagochtend naar school gegaan om de cijfers te bekijken.

Het was in de tijd dat kinderen en jongeren nog gewoon werd geleerd om met teleurstellingen om te gaan dus aangeplakt waren niet alleen de lijsten met namen van hen die waren geslaagd, ook zij die het niet gehaald hadden stonden met naam vermeld. Op het NOS Journaal werd er geen aandacht aan besteed, wel werd je naam in de Haagsche Courant genoemd onder de naam van je school en opleiding. Die heb ik ook nog met mijn naam in die lange rijen van namen door mijn moeder onderstreept. Bitterzoete herinneringen, mijn schooltijd was nu eenmaal niet de leukste tijd van mijn leven.

Zoals ik zei, gisteren blijdschap meegevoeld met al die geslaagde kinderen van Facebook-vrienden. Voor één meisje in het bijzonder was ik extra blij en ook vooral onder de indruk. Ik ken haar niet zo goed, ze is de dochter van een vroegere collega. Zij, haar broertje en moeder (mijn collega) hoorden in haar examenjaar dat hun vader en man met een ernstige ziekte was gediagnosticeerd. In december leek het weer goed te gaan, maar daarna verslechterde de situatie, en bleek genezing niet meer mogelijk. Uiteindelijk is hij op veel te jonge leeftijd op 19 mei j.l. overleden. Ondanks de intens verdrietige en moeilijke tijd is ze toch geslaagd voor haar examen. Ik heb daar veel respect voor.