De Oudjes

Toen Liesbeth List het in 1969 waagde een album te maken met Nederlandse bewerkingen van Jacques Brel chansons, vertaald door Ernst van Altena, kreeg ze veel kritiek. Wie dacht zij wel niet wie ze was om stukken van de grote Brel op te nemen. Het werd een doorslaand succes en de meester zelf verkondigde dat alleen Liesbeth zijn chansons kon vertolken zoals hij het bedoeld had. Eén van de mooiste nummers is "De Oudjes", een vertaling van "Les Vieux". Je wordt het nummer ingezogen en je ziet de oude mensen en hun dagelijkse bezigheden in hun nadagen zo voor je. Ik moet altijd aan mijn moeder denken die ik natuurlijk heb gekend in de kracht van haar leven toen ze nergens haar hand voor omdraaide. Vooral bij de zin: 'Al schuif'lend door vandaag, en met een zacht excuus dat het niet vlugger gaat'. Dat kon ze soms doen, zich verexcuseren dat het wat trager ging toen ze ouder werd. En het eind van het liedje is, letterlijk, dat er ook op ons wordt gewacht. Intens mooi. 

De Oudjes 

De oudjes praten niet
Of hoogstens af en toe

Met stille ogentaal

Zelfs rijk zijn ze toch arm
En zonder toekomstbeeld:

Eén hart voor allemaal

Hun huis geurt: witte was

Lavendel, koperpoets

En 't werkwoord van weleer

Oud zijn in Amsterdam

Is oud zijn op een dorp:

Men leeft er nauwelijks meer

Eens lachten ze te veel

En daarom sleept hun stem

Als 't over 'vroeger' gaat

Eens huilden ze te veel

En daarom gaat er soms

Een traan langs hun gelaat

En als hun hand soms beeft

Is dat dan om de klok

Die oud wordt op de schouw

Die slingert: kom je mee

Slingert ja, slingert nee

Slingert: ik wacht op jou

De oudjes dromen niet:
Hun boeken ingedut

't Harmonium op slot

De poes is ook al dood
Het zondags glaasje port

Maakt niet meer dol of zot
De oudjes zitten stil

Gerimpeld hun gebaar

Hun wereld uitgezet:

Vanaf het bed naar 't raam

Van 't bed naar de fauteuil

En van het bed naar bed

Ze gaan alleen nog uit

Voorzichtig arm aan arm

Gekleed in mijmerij

Voor de begrafenis

Van wie nog ouder was

Nog lelijker dan zij

Een uur van stille rouw

Dan is daar weer de klok

Die voortklikt op de schouw

Die slingert: kom je mee

Kom je ja, kom je nee

Slingert: ik wacht op jou

De oudjes sterven niet
Eens vallen ze in slaap
En slapen al te lang
Ze klampen zich wel vast
Maar vallen doen ze toch
Al zijn ze nog zo bang
Eén valt de ander blijft
Degeen die 't liefste was
't Meest of het minst in tel
Het doet er weinig toe
Degeen die achterblijft
Is 't eerste in de hel

Soms ziet u hem wel gaan
Soms ziet u haar wel staan
Triest in een regenstraat;
Al schuif'lend door vandaag
En met een zacht excuus
Dat het niet vlugger gaat
U ziet ze voor u uit
Wegvluchtend voor de klok
Die voortklikt op de schouw
Die slingert kom toch mee
Kom je ja, kom je nee
Slingert: ik wacht op jou

Die slingert kom toch mee
Slingert ja, slingert nee
Slingert en wacht op ons

© Jacques Brel, Gerard Jouannest, Jean Corti, Ernst van Altena, Liesbeth List