Bericht van een moeder

Vandaag leen ik mijn blog uit aan Esther Been, ik las haar bericht vorige week en ik was er door geraakt. Ten eerste om wat haar zoon en zijn vriend meemaakten en ten tweede om haar reactie hierop. Het is al vele malen gedeeld en gelezen, maar het kan nooit genoeg zijn om de boodschap van liefde en geluk te verspreiden. Dus ook via deze weg het bericht van Esther: 

Beste meneer in de auto in Leeuwarden, ik richt me even direct tot u...

Normaal gesproken gebruik ik deze pagina alleen voor werkgerelateerde zaken en houd ik me ver van welke discussie dan ook. Maar nu moet ik toch echt even van me laten horen. Omdat ik ook moeder ben. Omdat het mijn plicht is om de wereld waarin mijn kinderen leven zo veilig mogelijk te maken. Omdat ik het in Nederland kàn en màg zeggen gelukkig. Omdat het me de hele nacht en dag al bezig houdt...
Mijn zoon vertelde me gisteren het volgende:

Vorige week liepen mijn zoon en zijn vriend hand in hand op straat. U nam de “moeite” om het raampje aan de bijrijderskant open te draaien en “vuile flikkers” naar ze te roepen.
Ik wil u iets zeggen.

Mijn zoon is 22 en heeft vanaf ongeveer zijn achtste jaar een enorme worsteling doorgemaakt met betrekking tot zijn geaardheid. Dat op zich was voor ons als ouders al heel lastig om te zien en hebben we er alles aan gedaan om hem thuis een veilig gevoel te geven. Veilig om gewoon te kunnen zijn wie hij is. Liefde, vertrouwen en positiviteit om zo hopelijk vol zelfvertrouwen het leven tegemoet te gaan. Want dat willen we natuurlijk allemaal voor onze kinderen. We hebben altijd uitgelegd dat het in het leven om liefde gaat. Echte liefde. En dat maakt niet uit voor wie. Het is namelijk sowieso al een zegen als je het vindt, die echte liefde.

Mijn zoon en zijn vriend kennen elkaar al best lang. Het begon als vriendschap en is sinds enige maanden uitgegroeid tot liefde. Fantastisch om te zien. Mijn zoon is zo gelukkig! Ik ben ook gezegend met een grote liefde in mijn leven. Al meer dan 30 jaar. Mijn echtgenoot en ik lopen heel vaak hand in hand op straat en geven elkaar graag een kus. Als moeder voelt het heel raar dat mijn kind die vrijheid niet heeft en niet mag laten zien van wie hij houdt. Zelfs in sommige landen beter niet op vakantie kan gaan. Omdat mensen als u daar blijkbaar last van hebben.

Mijn zoon is een hele lieve, warme, zorgzame jongen. Hij werkt hard in de horeca, betaalt zijn eigen studie aan de Hogere Hotelschool en voorziet in zijn eigen levensonderhoud. Heel knap als je 22 bent vind ikzelf. Hij staat altijd klaar voor vrienden en collega’s, maakt het altijd gezellig en kan goed koken. Ik durf er zelfs om te wedden dat wanneer u ooit in nood zou verkeren en mijn zoon in de buurt is, hij u zonder aarzeling te hulp zou schieten. Echt een jongen om trots op te zijn. Zoals ik apetrots trots ben op al mijn jongens. Het zijn stuk voor stuk jongens die de wereld een beetje beter maken.

Verder is hij nog heel veel meer moois. Maar hij is zeker niet wat u hem naar zijn hoofd slingerde vorige week. Maar dat kon u natuurlijk niet weten want u kent hem niet. Daarom vertel ik u hier een beetje wie hij is. Zodat u hopelijk begrijpt dat uw actie op zijn zachts gezegd vreemd te noemen is. Waarschijnlijk gebaseerd op onwetendheid. Hij wil net als u en ik, een beetje liefde en geluk in zijn leven. En ik als (elke) moeder gun hem dat vanuit mijn tenen. Ik gun het u ook. Zullen we daarom vandaag beginnen iets minder snel te oordelen en er rekening mee houden dat het over mensen gaat? Mensen die out of the blue gekwetst worden door iemand die ze niet kennen. Terwijl ze niemand kwaad doen. Hij heeft het moeilijk genoeg gehad. Het is nu echt hoog tijd voor liefde en geluk.

Deze vrouw snapt het. Het grootste boeket bloemen voor 'Moeder Van Het Jaar' mag voor mij nu al worden uitgereikt aan Esther Been.