De Basis Meester

In mijn tijd heette de basisschool de lagere school, er waren zes klassen. Sinds 1985 kennen we in Nederland dus de basisschool, wat een samenvoeging is van twee jaar kleuterschool en zes jaar lagere school. Er wordt ook niet meer over klassen gesproken, maar over groepen: één t/m acht. Voor mij als bewust kinderloze is het nog steeds iets opzienbarends, maar mensen van mijn generatie die wel voor kinderen hebben gekozen weten niet beter meer, zij zullen ook niet vol ontsteltenis zijn over het feit dat er geen schoolbord met krijt meer is. Ik heb het wel eens eerder gezegd, in mijn beleving zien de klaslokalen er nog net zo uit als in 1977 toen ik de lagere school verliet, en ik weet natuurlijk ook wel dat dat niet zo is en dat het vergeleken met nu welhaast de prehistorie is.

Als kind op de lagere school leefde ik in een heerlijke tijd, ik ging zes jaar lang naar school en groeide op met dezelfde kinderen. Ik hoefde me nergens druk om te maken, alles ging gewoon zoals het ging, in mijn jonge belevingswereld als vanzelf. Om de focus op school te leggen, die speurtocht, dat schoolreisje, de Sint Nicolaastijd, de vakanties waar naartoe werd gewerkt en nog zovele andere zaken gebeurde gewoon. Dat meesters en juffen daarvoor zorg droegen en er tijd aan moesten besteden om alles ook voor elkaar te krijgen komt niet in je op als kind, en zo hoort het ook. Je hebt nog een heel leven te gaan met gedoe, dat deze tijd zorgeloos behoort te zijn.

Het onderwijs is nogal veranderd in de loop der tijd, en dan bedoel ik niet alleen dat klassen nu groepen zijn en dat er geen krijtborden meer zijn, maar voornamelijk voor de meesters en juffen, die steeds meer op hun bordje krijgen en veel daarvan heeft niet zo heel veel met de kinderen zelf te maken. Ik heb er, zoals gezegd, niet zo'n heel duidelijk beeld van, Voor mij schetst de serie 'De Luizenmoeder' een vrij accuraat beeld over de gang van zaken op een basisschool.

Maar mocht u nu eens willen weten hoe het er aan toe gaat kan ik u de blog De Basis Meester ten zeerste aanraden. Mensen die mijn blog wel eens op de computer lezen i.p.v. de telefoon hebben op de openingspagina een link naar deze blog zien staan. Facebookvriend sinds jaren en basisschoolmeester sinds mensheugenis, Bertus, schrijft daar zeer gepassioneerd over zijn vak als meester op een basisschool. Hij heeft de ingrijpende veranderingen meegemaakt en denkt er zo nu en dan het zijne van, altijd goed onderbouwd. Zijn jarenlange ervaring maakt dat hij signaleert als het wiel weer eens opnieuw wordt uitgevonden. Ook voor vakgenoten is hij een bron van kennis en inspiratie, voor hen maakt hij sinds 2014 de populaire blog Onderwijs & zo. 55.000 volgers heeft die blog, een aantal waar ik met mijn schrijfseltjes niet van durf te dromen, maar het geeft wel aan hoe de mensen in het onderwijs in hun vrije tijd bezig zijn om onderwijstips te vergaren om het lesgeven aan uw kinderen en kleinkinderen zo goed mogelijk te doen zodat zij met net zoveel plezier terugdenken aan hun lagere schooltijd basisschooltijd als wij, dat in hun beleving ook alles vanzelf gaat en niets merken van de druk die steeds groter wordt op mees en juf.