Intense haat

Ik zag een video van een bejaarde man zittend op een plein die een op hem afgekomen Marokkaanse jongen begon te beledigen toen deze met de man in gesprek wilde gaan, termen als 'geitenneuker' en het belachelijk maken van het islamitisch geloof eindigde met zijn rug naar hem toekeren en de uitgestoken hand van de jongen weigeren, die, nadat hij had gezegd dat hij hem in elkaar zou kunnen slaan, maar zo niet in elkaar stak, enkel een gesprek wilde aangaan, onder de oneliner: 'Ik geef moslims sowieso geen hand'.

Ik meende met een geestelijk verwarde man van doen te hebben of wellicht lijdend aan een vorm van beginnende dementie, maar bij nader onderzoek bleek het te gaan om de te laat geboren nazi Edwin Wagensveld, het in Duitsland wonende kopstuk van de Nederlandse afdeling van Pegida, wat staat voor Patriotische Europäer Gegen Die Islamisierung Des Abendlandes, nou als daar je rechterarm niet meteen van omhoog gaat staan. En hij is ook nog niet echt bejaard, hij ziet er alleen maar zo uit, hij is zelfs iets jonger dan ik. Het maakt meteen wel duidelijk wat intense haat, chronische ontevredenheid en boosheid op van alles met je fysiek kan doen.

Hij zat daar op de straat vanwege een solo-protestactie, sneuer dan dat zou het niet kunnen worden als de zestienjarige in Nederland geboren Cihan niet op hem was afgestapt voor een gesprek welke hij op bovenstaande wijze vol beledigingen afkapte. Toen was het erger dan sneu. Daar waar Cihan liet zien met zijn zestien jaar veel volwassener te zijn dan menige Pegida-aanhanger door een dialoog te willen aangaan, werd Edwin een zielig hoopje mens verstrikt in zijn eigen onderbuikgevoelens vol haat en aannames die hem belette om op een normale wijze met een ander mens in gesprek te gaan.

Ik had niet meteen door dat het hier de Grote Leider van alt-rechts betrof dus had ik onder het bericht van de journalist ter plaatse ironisch relativerend gereageerd met: 'Wat moet het voor deze oude man ondragelijk zijn met zoveel haat in zich. Gelukkig hoeft ie niet meer zo lang. #omdenken'. Ik was nog in de veronderstelling met een man van halverwege de zestig van doen te hebben, en daarnaast zeg ik over mezelf in bepaalde situaties ook vaak dat ik gelukkig niet zo lang meer hoef. Cabaret mensen! Maar ironie en alt-rechts is geen goede combinatie, om over relativeringsvermogen nog maar te zwijgen. Het leven is er om boos te zijn of op z'n minst constant het gevoel te hebben dat je wordt achtergesteld om dat vervolgens breeduit te ventileren.     

Een aantal anonieme gezichtsloze twitteraars, dat schijnt een vereiste te zijn in die kringen, gingen er even los op, maar ik neem het ze niet kwalijk, ze weten niet beter. De meesten konden de ironische knipoog wel begrijpen, gelukkig maar dat de meerderheid nog steeds wel helder kan nadenken, en humor zien om de angel uit serieuze zaken te halen om er vervolgens met elkaar over van gedachten te wisselen. En laten we dat alsjeblieft zo houden. Voor Edwin en veel van zijn discipelen is dat schip al voorbij gevaren, maar voor Cihan wiens leven nog voor hem ligt zie ik alle mogelijkheden en kansen.