Dora

Om de trieste boodschap van een tekst intact te houden ook als er tegelijkertijd humor in verweven zit is balanceren met woorden voor de tekstschrijver en met tempowisselingen voor de componist, daarnaast een uitdaging voor de uitvoerende. Het relaas van Amsterdamse Dora de werkster is geschreven door Hans Scheltema op muziek van Ruud Bos. Ze maakten het voor Wim Sonneveld die zo'n tekst feilloos met precies de juiste intonatie kan brengen.

Dora

In het bleke ochtendgloren stapelt Dora nachtclubstoelen

Want dat doet ze van tevoren, omdat ze de vloer moet spoelen

Zomaar schrobben is zo zonde, even doet ze snel de ronde

Om vooral de driekwart peuken voor het knechie in de keuken

En de bandjes van sigaren voor d'r nichie te bewaren

En vergetene corsasies zet ze thuis in kleine vaasies

En de glazen met de ressies giet ze uit in doktersflessies

Want vanavond is het feest

Vijfentwintig jaar is Dora werkster op die club geweest

's Avonds zit ze stil te dromen of de directeur zal komen

Met een dichte enveloppe, maar geen mens komt bij haar kloppen

Somber zet ze alle flessies me de ressies op een rijtje

Zit te wachten nog een tijdje, ja ze wacht nog maar een tijdje

Maar zo tegen half elf proeft ze alle drankies zelf

En na nog een drie kwartier heeft ze stilletjes plezier

Sloeg het daar niet half negen, nee ze kan er niet goed tegen

Ressies zijn mirakel sterk, zwaaiend gaat ze naar d'r werk

Toen ze binnenkwam toen spoog ze eerst een paar keer in d'r handen 

Schoof de mensen van de stoelen, maakte stapels langs de wanden

Daarna ging ze op de ronde, nam de peuken uit de monden

Brak de brandende sigaren om de bandjes te bewaren

Trok de dure orchideeën uit de halsdecolleteën 

Schuimende champagneflessen sjouwde ze bijeen als resten

Dora zong haar morgendeunen samen met de ladykreuner

Ze kroop stotend tegen benen om de dansvloer af te nemen

En ze plaste met de emmer op de divans en de paren 

En ze stak de ruwe bezem in gepermanente haren

Met een pekingees begon ze toen de tafels af te sponzen

Alle poten moest ze boenen ook al stonden ze in schoenen

Eindelijk na veel proberen wisten obers en wat heren

Dora in een hoek te trekken

Waar ze met een zucht in slaap viel met een dweil om toe te dekken

Dora moest wel drie keer vragen waarom Dora werd ontslagen

Ach meneer, Dora zelf had niks gemerkt, maar d'r plicht gedaan, gewerkt

© Hans Scheltema, Ruud Bos, Wim Sonneveld