Terug bij af

Harrie Jekkers, beroepshagenees in de goede zin van het woord, laat dat duidelijk zijn. Er is ook zoiets wanstaltigs als Henk Bres een éénhersencellige met louter onderbuikgevoelens die hij luid ventileert, en Henk hééft nogal een onderbuik. Daar wens ik als geboren Hagenaar niet mee geassocieerd te worden, maar Harrie Jekkers, graag! Iedereen die is opgegroeid in het Den Haag van de jaren zestig en zeventig wordt door Harrie's 'O O Den Haag' per direct terug gekatapulteerd naar die jaren. Ook in zijn andere liedjes klinkt toch altijd het Haagse gevoel van weleer door voor wie het kan herkennen. Veel van zijn nummers gaan echt ergens over en hij weet in menige tekst een gevoelige snaar te raken. Zo ook bij dit 'Terug Bij Af'.

Terug Bij Af

Voor de oorlog is oma met opa getrouwd

Ze heeft achtmaal negen maanden met een kind rondgesjouwd

Ze heeft de kinderwagen vijftien jaar vooruit gedouwd

En nu is ze oud, heel oud

Ze heeft haar leven lang van oude kleren nieuwe genaaid

En door haar man verdiende dubbeltjes driemaal omgedraaid

Ze heeft haar kinderen opgevoed en uitgezwaaid

En nu heeft de wind, nu heeft de wind

Nu heeft de wind van tachtig herfsten haar grijs gewaaid

Ze kijkt de hele dag naar buiten door het raam

En reageert alleen nog op haar meisjesnaam

Als ze die hoort begint ze weer te stralen

Want ze weet zeker dat haar moeder haar komt halen

Dan staat ze op en wil ze touwtje springen

Dan wil ze zonder jas naar buiten in de zon

En soms begint ze plotseling te zingen

Dat er gedanst wordt op de brug van Avignon

Dat er gedanst wordt op de brug van Avignon

Na de oorlog kwam oma aan het graf te staan

Van haar man, haar lieve man die veel te vroeg was doodgegaan

De dag daarop het tweepersoonsbed en zijn kleren weggedaan

En doorgegaan, ze is doorgegaan

Ze heeft in roze en blauw stapels truitjes gebreid

En voor elk kleinkind opnieuw het logeerbed gespreid

Maar toen raakte ze de namen en gezichten kwijt

Alles kwijt, ze is alles kwijt

En nu is ze op de dood na voltooid verleden tijd

Ze kijkt de hele dag naar buiten door het raam

En reageert alleen nog op haar meisjesnaam

Als ze die hoort begint ze weer te stralen

Want ze weet zeker dat haar moeder haar komt halen

Dan staat ze op en wil ze touwtje springen

En zonder jas naar buiten in de zon

En soms begint ze plotseling te zingen

Dat er gedanst wordt op de brug van Avignon

Dat er gedanst wordt op de brug van Avignon

Op de brug van Avignon

Wil ze dansen, wil ze dansen

Op de brug van Avignon

Terug bij af, waar ze begon

© Harrie Jekkers, Koos Meinderts