Naast dat het belangrijk blijft om steeds te
blijven aangeven dat voor de acceptatie
van lhbt’ers de race nog lang niet is gelopen en het soms net de Processie van
Echternach van voor 1947 lijkt, is het net zo belangrijk om alle positieve
ontwikkelingen de aandacht te geven die ze verdienen. En dat wil ik zelfs
breder en algemener trekken naar hoe we naar de huidige wereld kijken en al het
nieuws dat gevraagd en ongevraagd over ons wordt uitgestort middels de
conventionele kanalen en social media.
Er is zoveel negativiteit, boosheid en
ontevredenheid dat ik alle positieve berichten van kattebelletjes tot grootse
vernieuwende inzichten bijna als een soort medicijn tegen zwartkijkerij en
pessimisme tot me neem. Ik ben net te laat geboren om een bewust onderdeel van
de love and peace-generatie te kunnen zijn, maar voel wel dat de wind die toen
waaide ergens in mijn genen is binnengedrongen. Nu ben ik weer net iets te oud
om me vol overgave met de vele jongeren van nu te occuperen die zich terecht
zorgen maken over hun toekomst op velerlei gebied.
Ik heb intense bewondering voor iemand als de jonge
Boyan Slat die zich, nadat hij tijdens het duiken was geschrokken van de
hoeveelheid plastic in het water, aan het ontwikkelen is geslagen en oprichter
is van wat nu bekend staat als The Ocean Cleanup. De jonge Zweedse
klimaatactiviste Greta Thunberg, de Pakistaanse Malala Yousafzai die strijdt
voor het recht voor meisjes om naar school te mogen en blijkbaar zo’n
bedreiging vormde dat er een moordaanslag op haar is gepleegd welke ze gelukkig
heeft overleefd, niets dan respect voor hen. En in gedachten liep ik mee met de
scholieren die een klimaatmars liepen en juichte ik vanaf de bank de
honderdduizenden jonge mensen toe die in Amerika de straat opgingen tegen de
wapenwet na de zoveelste aanslag aldaar.
Voor mij is het wel duidelijk, dat het de jongere
generatie is die ons een spiegel voorhoudt. Het feit dat vele van mijn
generatiegenoten en nog ouder liever niet in die spiegel kijken en zich ontpoppen
als boze witte man en vrouw en vergeten dat de gevolgen van heel veel zaken op
het bordje van de jeugd van nu terecht komen als wij reeds tot stof zijn
vergaan vind ik beschamend. Zeker als je beseft dat een groot deel van hen zich
zonder er echt bij na te denken hebben voortgeplant en hun kinderen ook weer
kinderen hebben en ze niet willen inzien waarmee ze hen indirect opzadelen door
nu overal op tegen te zijn terwijl de klok van twaalf al is begonnen met slaan.
Het is om soms moedeloos van te worden, maar daarom
laaf ik me aan (klein) positief nieuws en zie ik als regel de zonzijde van
dingen in. Het glas is voor mij altijd halfvol. Ook op lhbt-gebied, om daar
maar weer even op terug te komen. De buurvrouw van een bedreigde homoseksuele
man in Manchester die het initiatief nam om in de straat met zoveel mogelijk
buren regenboogvlaggen op te hangen, waarna er zo’n dertig vlaggen wapperden,
maakt me blij en ontroert me tegelijk. Hoopvol vind ik dat in het niet
lhbt-vriendelijke Rusland een bakker die een bordje waarop stond dat homo’s
niet welkom zijn in zijn winkel door de rechtbank is veroordeeld tot het
aanzetten van haat en een geldboete heeft gekregen. In Nederland hebben we
onlangs de documentaire ‘Pisnicht: The
Movie’ van de jonge Nicolaas Veul kunnen zien, ontstaan vanuit negativiteit
omdat ‘minderheden niet moeten zeuren’, door deze documentaire is er een
dialoog ontstaan en meer bewustzijn. In mijn omgeving is er een tiener die op
het punt staat om in transitie te gaan en de warmte en liefde waarmee zij wordt
omgeven raakt me keer op keer. Vooral als je alle verhalen hoort over hoe
sommigen in zo’n zelfde situatie niets dan ellende ervaren terwijl simpel
begrip al zoveel zou kunnen betekenen.
Zo zijn er zo veel fijne, opbeurende, lieve, leuke,
en vooral positieve verhalen te horen in je eigen kring of in het landelijke- en
zelfs wereldnieuws. Maar je moet het wel wíllen zien, dat is de crux. En de
initiatieven die van jongeren komen niet meteen met een streepmondje afserveren
omdat het van jouw kant enige aanpassing vergt of, godbetert, zelfs in je
portemonnee zou kunnen raken. Als bewust kinderloze wens ik de jongeren van nu
van harte een mooie wereld toe, zo mooi als ik het zelf heb mogen ervaren en
het liefst nog een stukje beter. Ik probeer er mijn kleine steentje aan bij te
dragen en ik kan het niet begrijpen dat juist zij die al dan niet bewust voor
nageslacht hebben gekozen, de jongeren met hoon en spot tegemoet treden als ze
voor zichzelf en hun toekomstige wereld opkomen.
 |
| Boyan Slat |
 |
| Greta Thunberg |
 |
| Malala Yousafzai |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten