Voor de drie boven genoemden en andere rijke prominenten der aarde is een test binnen luttele minuten geregeld, daar waar de Gerda's en Arie's van deze wereld, zeker in Nederland, echt wel heel duidelijke symptomen moeten hebben die de ziekte eigenlijk al schreeuwen wil men er een testje aan wagen. Het is daarom dat men van de week kenbaar maakte dat de officiële sterftecijfers aan het virus gerust verdubbeld kunnen worden omdat alleen de corona-geregistreerden worden geteld.
De puissant rijken trekken zich terug in hun mansions en kunnen desgewenst naast toiletpapier ook beademingsapparaten hamsteren. De middenklasse zit ook veilig thuis waarvandaan ze werken en hun kinderen middels iPads hun lessen online krijgen van de vanuit huis werkende docenten. De laagstbetaalden, de Gerda's en Arie's, werken o.a. in de zorg, winkels, openbaar vervoer en afvalverwerking. Zij werken in de frontlinie om de maatschappij nog enigszins draaiende te houden, om er maar eens een oorlogsgerelateerde term in te gooien, want oorlogstijd is het, alleen niet zoals we het kennen van de beelden en de verhalen uit de bange jaren '40-'45. Social distancing is eigenlijk een privilege voor de welgestelden. En dan heb ik het nog niet eens over de echt allerarmsten in sloppenwijken of vluchtelingenkampen, zij zijn er het allerbelabberdst aan toe, vergeleken bij hen heb ik het als Arie helemaal zo slecht nog niet.
Ik doe dan wel aan de van bovenhand opgelegde Russisch roulette in mijn professie, maar daarnaast heb ik een dak boven mijn hoofd, voldoende eten en drinken en kan ik ervoor kiezen om de overige 136 uur per week in huis door te brengen, wat ik vanzelfsprekend ook doe. Om me heen zie ik dat men de aangeraden beperkingen alweer laat vieren, hele gezinnen met opa Arie en oma Gerda erbij gaan weer 'gezellig' winkelen die anderhalve meter afstand totaal negerend. Totale verbijstering maakt zich dan van mij meester en denk dan heel vals: Waarom laat je je niet meteen met het virus injecteren? Dan heb je het maar gehad.
Ondanks dat ik als Arie een volstrekt inwisselbare rol speel in het werkzame, maatschappelijke en sociale leven, een rol waar ik gaandeweg zelf voor gekozen heb en die voor mij over het algemeen enkel voordelen heeft, heb ik niet de mindset van een gemiddelde Arie of Gerda, en dat maakt dat ik regelmatig met perplexiteit naar de wereld kijk en me afvraag of ik niet vanaf een andere beschaving hier op aarde ben neergezet als een soort test of straf en dat pas als het moederschip me komt halen ik de herinneringen daaraan weer terugkrijg. Ik zou het bijna hopen.
Daarom ook mijn blogjes, want als u dacht dat ik louter voor u schreef, moet ik u toch even informeren dat het voornamelijk uit therapeutisch oogpunt noodzakelijk is voor mij om alles wat in mijn hoofd speelt door middel van het opschrijven in blogvorm weer úit mijn hoofd te krijgen. Laat ik stellen dat het me tot nog toe van de dwangbuis heeft weggehouden. Daarnaast is het natuurlijk fijn als u er op uw beurt ook wat uit kunt halen zo nu en dan, er een glimlach om uw lippen komt vanwege herkenning of juist een aan opwinding grenzende verontwaardiging door diezelfde herkenning die wellicht iets te confronterend is. Het is beide goed. Blijf in ieder geval veilig of u nu een Gerda, Arie, Boris, Charles of Albert bent.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten