Krabbé zoekt...

Intens geniet ik van het programma 'Krabbé zoekt Chagall' waarin Jeroen Krabbé de kijkers meeneemt in het leven van de schilder vanaf zijn geboorte, z'n leven door met alle hoogte en diepte punten, tot aan zijn dood. Het is, na Vincent van Gogh (2015), Pablo Picasso (2017) en Paul Gauguin (2018) de vierde schilder die hij op deze manier belicht. Het fijne aan de manier waarop hij het oppakt is dat je het gevoel krijgt dat je naast hem staat in dat huis van de schilder, of dat je met hem meeloopt als hij naar een plekje op zoek is waar één van de beroemde schilderijen is gemaakt.

Dat komt natuurlijk ook door de vrouw die buiten beeld vragen stelt aan Jeroen die je je als kijker ook afvraagt, Jeroen kijkt haar ook aan zo net naast de camera. Wie die vrouw is? Dat houden de makers graag een mysterie. Prima, dan blijft het inderdaad net zo of Jeroen met alleen jou in de voetsporen van de betreffende schilder wandelt. Ik hang aan zijn lippen.

Al eerder, in 2004, bracht Jeroen een prachtige documentaireserie, 'Allemaal Theater' op ongeveer dezelfde manier de naoorlogse Nederlandse toneelgeschiedenis in kaart. Hij interviewt vele van zijn collega's en bespreekt alle veranderingen in zestig jaar toneelgeschiedenis. Ik weet nog dat het programma, in tegenstelling tot zijn 'Krabbé zoekt' serie, heel laat was geprogrammeerd en ik het steeds opnam (op video) om het te zien.

Jeroen kan naar eigen zeggen nog wel zes nieuwe series maken over kunstenaars, met als enig criterium dat ze hem wel moeten interesseren, "Anders wordt het werk en dat moet het in dit geval niet zijn".