Let the sunshine in

Vanaf het moment dat er werd gesproken over zonnepanelen, wist ik al dat het niet goed zou gaan. Noem het een voorgevoel. Maar omdat ik zelf nergens om gevraagd heb, ze werden gewoon geplaatst door de woningbouw, gaf ik dat voorgevoel niet zoveel aandacht. Naar mijn idee werkte alles prima. In de meterkast knipperde een lichtje op het kastje waar ook middels een digitaal schermpje cijfertjes te zien zijn. Ik kreeg bericht dat ik een app kon downloaden op mijn telefoon om te zien hoe goed die zonnepanelen werken, maar u kent me, ik ben niet van de apps op mijn telefoon. Ik hoef geen buienradar, ik kijk gewoon naar de lucht, ik hoef niet te weten hoeveel stappen ik per dag zet, hoe mijn slaapritme is of weet ik wat er allemaal voor apps zijn tegenwoordig. Nee, ik zal ook geen corona-app installeren, niet om privacyredenen, 'men' weet toch al alles, maar omdat ik niks heb met apps op dat kleine kutschermpje.

Maar hoe jouw eigen zonnepanelen werken kon ook gewoon met de good old laptop, dat heb ik dan ter leering ende vermaeck gedaan. Ik kom er niet veel wijs uit, vooral toen ik zag dat drie panelen helemaal niks doen (fig 1), maar onder zag ik een soort grafiekje en in het kastje in de meterkast knipperde alles gewoon door en ik zag zelfs een keer het wieltje van de elektriciteitsmeter achteruit lopen. Prima, niks meer aan doen. Tot ik ruim twee weken geleden de trap uit de meterkast nodig had en zag dat het kastje niks meer aangaf. Een blik op de website gaf aan dat alles het deed zoals ik was gewend, drie panelen die niks doen en twee tot 4 hooguit 5. Een blik bij de buren gaf een heel ander resultaat (fig 2).

Reden om de bewonersconsulent erover te informeren, zoals altijd zat ze er bovenop en stuurde het door naar iemand, die het op zijn beurt ook weer doorstuurde naar iemand, en dan weet u het wel, dan gebeurt er niks. Dus heb ik me, geheel tegen mijn gewoonte in, telefonisch in verbinding gesteld met degene aan wie het in eerste instantie was doorgestuurd. Hij zou zorgen dat de firma die de panelen heeft geplaatst contact met mij ging opnemen. Alzo geschiedde, ik hoefde niet thuis te blijven, want ze moesten op het dak zijn en ik kon de meterkast (op de galerij) open laten. Maar er gebeurde niets. Na nogmaals getelefoneerd te hebben bleek dat zij zaten te wachten op toestemming en een sleutel om het dak op te kunnen door de woningbouw.

Lang verhaal kort, twee en een halve week na mijn melding is men gisteren dan geweest. Het kastje doet het weer, maar de zonnepanelen...... kijkt u zelf (fig 3). Dat is niet zoals het hoort (fig 2), dus heb ik dat wederom gemeld bij de bewonersconsulent met aan haar de vraag of zij weet wat er volgens de zonnepanelenmensen aan de hand was, en volgens mij nu nog is. Zij is degene die de sleutel naar het dak heeft overhandigd, dus misschien hebben ze haar wel het één en ander verteld.

Nogmaals, ik heb nergens om gevraagd, dus wat maak ik me druk, daarnaast gaan we op dit moment allemaal dood en hebben werkende zonnepanelen niet echt een prioriteit. Maar aan de andere kant is mijn lichte autisme erdoor aangewakkerd, ik kan niet tegen dingen (klokken, computers en naar nu dus blijkt ook zonnepanelen) die niet doen wat ze behoren te doen, ik word daar erg onrustig van. En ik wil rust.

Fig 1

Fig 2

Fig 3