Ik kan me nog herinneren dat zij zelf na een paar jaar met het voorstel kwamen om het limiet te verhogen. Prima. Ik ben de moeilijkste niet. Nog nooit heb ik het volledige te besteden bedrag benut en altijd heb ik als ik de kaart had gebruikt alles binnen de gestelde termijn(en) overgemaakt. Ergens vorige week kreeg ik voor het eerst in die bijna 25 jaar een mail van ICS met de mededeling dat er een bericht voor mij klaarstond bij 'Mijn taken'. Ik wist niet eens dat ik taken te doen had bij ICS. Zij wilden, nogmaals, voor het eerst in die bijna 25 jaar, weten of mijn creditcard nog bij mijn huidige financiële situatie past. Mijn eerste gedachte was natuurlijk fishing mail, maar bij nader en nauwkeurig onderzoek bleek het toch echt zo te zijn.
Zij vinden, voor het eerst in bijna 25 jaar, dat zij een 'zorgplicht' hebben. Ik diende voor 18 juli te reageren anders zouden zij mijn creditcard sluiten, zoals ze dat zelf noemen. Ik heb keurig alles ingevuld en gisteren lag hun reactie daarop in de brievenbus. Ik werd vriendelijk bedankt voor het verstrekken van de gevraagde informatie om vervolgens te melden dat ze mijn creditcard gaan blokkeren, want zij willen namelijk niet dat ik door hun product mogelijk in de financiële problemen kom, dat past, zo vinden zij, bij de zorgplicht die zij als financiële instelling hebben. De creditcard wordt geblokkeerd en ik mag deze doorknippen en weggooien.
Bent u daar nog? Wie denken ze voor zich te hebben? Heb ik schulden? Sta ik ergens rood? Ben ik negatief bekend bij het BKR? Ben ik een wanbetaler? Ben ik ooit mijn financiële verplichtingen aan hen niet nagekomen? Het antwoord op al deze vragen is nee! Nee, omdat als er iets is wat ik van huis uit heb meegekregen in mijn opvoeding is het dat je geen geld uitgeeft wat er niet is. Het goed kunnen omgaan met wat er binnenkomt en wat er uitgaat is één van mijn kernwaarden, waarvan ik heel blij ben dat mijn ouders dat zo belangrijk vonden dat ze dat aan mij hebben meegegeven. En dat is wat me het meeste stoort, niet dat ze mij na al die jaren niet meer als klant willen hebben, maar het feit dat dat waar ik mijn hele leven blind op vaar, het goed op orde houden van mijn financiële situatie doordat ik dat van kinds af aan heb geleerd in twijfel wordt getrokken zonder dat er ook maar de geringste aanleiding voor is. Het voelt net alsof ze postuum tegen mijn ouders zeggen: 'U had uw kind wel met wat meer basale bagage de wereld in kunnen sturen.' En dat maakt me op een vreemde manier zelfs verdrietig.
Maar dit geventileerd hebbend, zo'n blogje werkt zo af en toe heel therapeutisch, kan heel dat Visa ICS ontploffen*. Mijn eigen bank kent ook creditcards. Aangevraagd en goedgekeurd. Ik moet natuurlijk wel cd-tjes kunnen blijven bestellen buiten de landsgrenzen.
*Dit bedoel ik vanzelfsprekend figuurlijk. Ik heb geen plannen om daad bij het woord te voegen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten