Margaret Mead

Toen antropoloog Margaret Mead (1901-1978) door een student werd gevraagd wat zij zag als de eerste tekenen van beschaving in oude culturen was haar antwoord dat het een dijbeen was die gebroken was geweest en weer geheeld.

Ze legde uit dat als je in de dierenwereld een poot breekt je onherroepelijk dood gaat. Je kunt niet wegrennen van gevaar, kunt niet naar de rivier om te drinken of jagen voor eten. Je bent een prooi voor vleeseters. Er is geen dier die een gebroken poot lang genoeg overleefd zodat het kan helen.

Een gebroken dijbeen dat is geheeld, is bewijs dat er iemand is geweest die tijd heeft genomen om bij degene te blijven die gevallen is, die het been heeft verzorgt, de persoon in veiligheid heeft gebracht en deze heeft bijgestaan in het genezingsproces. Iemand anders helpen die in moeilijkheden is, is waar beschaving begint, volgens Margaret.

Een wijze les in deze tijden.