Joechei!

Nou mensen, we kunnen weer van alles volgens Mark Rutte, zolang we maar anderhalve meter uit elkaar blijven, behalve in het openbaar vervoer, maar daar blijven we dan ook een mondkapje dragen. Dat mondkapje draagt u ook als u met mensen uit een ander huishouden in één auto zit. Zo hier en daar kan er een gezondheidscheck plaatsvinden als u met meer dan 250 mensen bij elkaar komt en hebt gereserveerd. Die anderhalve meter geldt trouwens ook niet voor hulpbehoevenden en hun begeleiders, kappers, masseurs, instructeurs in lesauto's, sporters, acteurs en dansers. Zelf zou ik daar winkelmedewerkers aan willen toevoegen, die, zoals ik signaleer, steeds vaker tot in hun aura benaderd worden.

Veel mensen zullen de salontafel opzij hebben gezet om een radslag te maken onder het uitroepen van een hartstochtelijk: joechei! Want het virus is weg! Nou.... even later in het journaal werd gewag gemaakt van het feit dat het virus in Portugal en Duitsland alweer de kop op steekt, net zoals in China enkele weken terug en is het in Zuid Amerika nog helemaal niet onder controle. De dikke dame heeft nog lang niet gezongen. Maar goed, ik hoor zo hier en daar dat mensen werkelijk plannen hebben om met het vliegtuig naar weet ik veel waar heen te gaan. Ga, zie wat er gebeurt, leef op de rand, maar achteraf niet lopen klagen als je ergens strandt of als het virus weer een opleving krijgt.

Mark was er heel duidelijk over, die anderhalve meter, daar valt of staat alles mee, en hij begrijpt dat er mensen zijn die daar heel erg van balen, hij zelf ook. Hij illustreerde dat met een heel persoonlijke ervaring: 'Gisteren kwam Macron naar Nederland. Normaal liggen we meteen te knuffelen en nu moet ik hem van grote afstand toeknikken. Ik vind het verschrikkelijk. Maar het kán gewoon even niet!' Ja mensen, Mark heeft het ook niet makkelijk.

Mijn vierkante kilometer wereld bevalt me nog steeds uitstekend. Ik ga niet met het openbaar vervoer, niet in de laatste plaats om die farce van het verplichte mondkapje, maar ook omdat ik me nog helemaal niet in oncontroleerbare mensenmenigtes wil begeven. Vorige week heb ik voor het eerst sinds maart lieve vrienden op bezoek gehad en ben ik met een vriendin zaterdag uit eten geweest, ook dat kan binnen de vierkante kilometer. Onze normaliter welgemeende knuffel hebben we in beide gevallen omgezet naar een net zo welgemeend namasté. In het restaurant waren de tafeltjes mooi uit elkaar geplaatst en was er een duidelijke routing aangegeven zodat afstand houden geen probleem was. Maar omdat het weer zeer aangenaam was hebben we buiten kunnen dineren. En het is zo prettig omdat iedereen blijft zitten waar ie zit.

Zelf hou ik voorlopig nog laag profiel. Mijn al eerdere planning om tot het eind van dit jaar, of in ieder geval tot na de vakantieperiode waarop mensen tóch unbedingt over de wereld willen gaan, het allemaal even af te wachten houdt gewoon nog stand. Mijn joechei moment komt gewoon wat later.