Ons kleine land is weer eens te klein, iedereen is weer in rep en roer, en iedereen heeft ook meteen een heel duidelijke vastomlijnde mening en wijst met beschuldigende vingers, want iedereen heeft er verstand van. En ik, ik weet het gewoon even niet meer zo goed ik verkeer in een wat ambivalente staat van zijn waarin mijn gevoel de boventoon voert.
Ik resumeer nog maar even beknopt wat ik zelf heb ervaren de afgelopen maanden sinds de lockdown-light. Mijn werkgever vond dat wij gewoon konden doorwerken, en ik zag vanaf dag één van de maatregelen, waarbij steeds met klem werd gezegd dat iedereen zijn eigen verantwoordelijkheid moest nemen, constant mensen die zich gewoon gedroegen of er niets aan de hand was. Nu beperken mijn ervaringen zich enkel tot mijn werk en het bezoek aan de supermarkt, maar laat ik het zo zeggen, het mag een godswonder heten dat ik niet aan de beademing lig of heb gelegen, zo vaak is er in mijn nabijheid, waarbij anderhalve meter door de ander niet werd geëerbiedigd, gehoest, gerocheld, geniest en wat dies meer zij. En omdat ik wel mijn verantwoordelijkheid neem en besmet kan zijn zonder zelf ziek te worden maar wel anderen aan kan steken, heb ik besloten om voorlopig nog nergens heen te gaan en niemand te ontmoeten.
Tel daar de verbazingwekkende beelden bij op van mensen die en masse stranden, parken en winkelstraten bevolkten. Die gewoon in de rij gingen staan voor IKEA, de milieustraat, en Action en op 1 juno letterlijk de minuten aftelden om op een terrasje te kunnen gaan zitten.
Ondertussen speelde in de Verenigde Staten een drama af wat zich al zo vaak had voorgedaan een zwarte man werd door een witte agent bij zijn arrestatie dusdanig mishandeld dat deze eraan overleed. Een moord dus. U heeft allemaal kunnen zien wat de gevolgen hiervan zijn in de Verenigde Staten en die protesten waaien nu de wereld over. Ook naar Nederland waar er op Tweede Pinksterdag een protest is geweest op de Dam in Amsterdam waar zo'n vijfduizend mensen zich solidair achter de zwarte bevolking opstelden. Die van de Verenigde Staten, maar ook van hier, want ook hier worden mensen nog steeds gediscrimineerd op huidskleur en afkomst.
Daar is dus het rep en roer over, en dan vooral over het feit dat er in deze bange coronatijden geen anderhalve meter afstand werd gehouden en de burgemeester van Amsterdam nu met pek en veren wordt overgoten door degenen die het allemaal zo precies weten. De eigen verantwoordelijkheid van ieder mensch waar steeds zo op gehamerd werd, daar hoor je nu niemand meer over. En het feit dat hele volksstammen zich van het begin af aan al niet aan de regels hebben gehouden, waar de beelden van stranden, parken en winkelstraten nog op het netvlies moeten staan, wordt met geen woord meer over gerept. Terwijl ik denk dat het solidair zijn met mensen die stelselmatig gediscrimineerd worden net wat belangrijker is dan een deurknop bij IKEA of op de eerste dag dat het kan om 12.00 uur precies neer te strijken op een terrasje.
'Black lives matter' is de leus, nee, niet meteen 'All lives matter' daarvan maken, want dan heeft u het niet helemaal begrepen. Het gaat even niet over u of over mij maar over hen. En niets is erger dan anderen die zich totaal niet kunnen indenken hoe het is om als tweederangs burger gezien te worden er even hun mening over te horen geven. Zelf behoor ik ook tot een minderheidsgroep, en ook daar is nog een hele wereld te winnen qua acceptatie en discriminatie, en dan hoef ik ook niet te horen hoe Arie en Gerda, getrouwd met 2.5 kinderen en een labrador vinden hoe mijn mensen en ik me zouden moeten voelen/gedragen/uiten/etc. Ons laten zijn wie we zijn, steun geven en laten weten dat we er niet alleen voor staan is meer dan voldoende en zeer welkom. Zo zal het vermoedelijk ook zijn voor de gekleurde medemens die wordt gediscrimineerd en achtergesteld. Hen laten weten dat wij achter ze staan in de manier waarop zij willen deelnemen aan de maatschappij met gelijke kansen.
Ik hoop dat de beelden uit Amsterdam en Den Haag ook de demonstranten in de Verenigde Staten bereiken, zodat de mensen daar weten dat hun stem wordt gehoord en ze er niet alleen in staan. Wat ik vooral belangrijk vind is de boodschap en niet de ruis eromheen: Black lives matter!
Samengevat: je kunt én de protestdemonstratie goed vinden én je afvragen of het coronatechnisch wel verstandig was én fronzen bij volle parken, stranden en winkelstraten wat zo'n beetje mijn ambivalente staat van zijn indiceert.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten