Men viert het niet, of houdt het heel klein met enkele intimi. Met kroonjaren wil men nog wel eens uitpakken, maar zelf heb ik dat ook niet gedaan. Ik voel me er senang bij, want ik ben toch al niet van het festieve slag, zeker niet met grote groepen, ik ben meer van de kleinere selecte gezelschappen. Nu ken ik ook mensen van mijn leeftijd die zelfs nu nog de nacht voor hun verjaardag de slaap niet kunnen vatten vanwege de kinderlijke spanning die het bij hen oproept alsmede generatiegenoten die het zo erg vinden dat ook zij gewoon ouder worden, dat ze iedere felicitatie op of rondom hun verjaardag als een persoonlijke aanval ervaren. Zo erg buiten de maatschappij sta ik dan net weer niet, ik slaap gewoon als anders in mijn oudejaarsnacht en u mag mij best feliciteren, er mogen kaarten, bloemen, pakjes en gelukswensen worden gestuurd of gegeven. Met een kroonjaar, wat jaren geleden, is er zelfs een kleine surpriseparty voor me gegeven. Ik aanvaard het allemaal in dankbaarheid, maar een kamer vol visite waar ik als een soort op hol geslagen Mien Dobbelsteen aan het zorgen ben dat iedereen het naar zijn of haar zin heeft, zonder echt contact te hebben met elkaar, ik moet er niet meer aan denken. Das war einmal.
Dit jaar viel mijn verjaring midden in de lockdown-light, dus al zou ik nog steeds van de grote partijen zijn, het had niet eens gekund.
 |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten