Kortsluiting 2

Afgelopen dinsdag, de dag dat mijn veel gelezen en gedeelde blog 'Kortsluiting' was gepubliceerd, had ik 's avonds echt kortsluiting. Niets in dit universum is toeval. Deze keer zat de kortsluiting niet in mijn hoofd, maar in de mooie bureaulamp die ik van vrienden Rick en Chris enige jaren terug heb gekregen. Het zat 'm in de snoerschakelaar, die ging wel aan, maar ook meteen weer uit als ik 'm losliet. En om met één hand het knopje in de aan-stand te houden en met de andere voor u blogjes te tikken is niet zo handig. Gelukkig heb ik een back up lamp, maar die haalt het qua uitstraling niet bij de nu defecte bureaulamp.

Als bewust alleenstaande oudere ben ik bij zo'n gebeurtenis even uit het lood geslagen, ik was van mening dat het hele snoer vervangen zou moeten worden en dat kan ik vanzelfsprekend niet zelf, daar moet een vakmens (m/v) aan te pas komen, en waar vind ik die? Even googelen leerde me dat er in mijn woonplaats een 'Repair Café' is waar vrijwilligers dit soort zaken in no time regelen. Ik had geen idee van het bestaan. Maar nu in deze bange tijd is het natuurlijk gesloten. Later op de avond toen de catastrofe was ingedaald, besefte ik dat natuurlijk niet het hele snoer vervangen hoefde te worden, maar enkel de snoerschakelaar ertussenuit gehaald moest worden en vernieuwd. En licht overmoedig dacht ik dat ik dat best zelf kon.

Ik knipte de snoerschakelaar los en heb even gezocht naar een filmpje waarin het aanbrengen van een snoerschakelaar werd gedemonstreerd, waarna ik besloot het inderdaad zelf te gaan doen. Daarvoor moest ik naar Gamma, of zoals ik het altijd zie, een buitenaardse enclave hier op aarde. Ik heb daar al eens uitvoerig over geschreven hoe ik zo niets begrijp van het hele concept bouwmarkt en me er altijd heel verloren en niet op mijn plek voel. Daarnaast ben ik vier maanden lang enkel naar mijn werk en de supermarkt gegaan, omdat vanwege de coronacrisis geen weldenkend mens het in z'n hoofd haalt om drukte op te zoeken. Nu blijken bouwmarkten en aanverwante zaken, zo leerde ik van de verontrustende beelden, een grote aantrekkingskracht te hebben op ophoktokkies dus mijn weerzin om naar Gamma te moeten voor een snoerschakelaar was nog wat erger dan gebruikelijk, maar het viel alleszins mee. Het was er heel rustig en ik kon het schakelaartje vrij snel vinden.

Thuisgekomen ben ik aan de slag gegaan. ik hou niet van gepriegel, en het gepruts met draadjes in kleine gaatjes met minuscule schroefjes is nogal een gepriegel. Zijn er luidkeels woorden uitgeroepen waarvan men niet zou verwachten dat deze tot mijn vocabulaire behoren? Misschien. Is de neiging om dingen door de kamer te werpen onderdrukt? Wellicht. Is het dan uiteindelijk gelukt de bureaulamp weer werkend te krijgen? Ja!

Er is aan mij geen elektricien verloren gegaan, zoveel is duidelijk. Dat is, ten overvloede, nog maar weer eens bevestigd.