13½ jaar

Het was in oktober 2005 dat ik na een zoekopdracht terechtkwam op de site 'Jeugdsentimenten', er stonden verhalen en herinneringen aan alles wat met de jaren 50 t/m 80 te maken had. Van muziek en tv series tot reclames en spullen in huis. Al gauw kwam ik er dagelijks en begon zelf ook verhalen te schrijven die werden geplaatst en waar de andere 'sentimentjes' dan weer op reageerden. Daar is voor mij het schrijven eigenlijk begonnen samen met natuurlijk de al eerder genoemde inspiratie voor het schrijven van blogs door vriend André.

Al gauw ontstond er een vast clubje mensen die elkaar leerden kennen. Nu, zo'n 13½ jaar later, ben ik nog steeds Facebookbevriend met Bertus, Steven en Bo die ik daar heb leren kennen, en met wie er ook een wat meer persoonlijkere band ontstond. Bertus is in 2017 een keer in de lunchroom waar ik toen werkte een kopje koffie komen drinken, en het was erg leuk elkaar nu eens in levende lijve te zien en te horen. Als hij nog eens in deze contreien, waar hij is geboren,  is moeten we zeker nog eens afspreken, want zo tussen het serveren en bestellingen opnemen door is het wat lastig een gesprek op gang te houden.

Afgelopen zaterdag ben ik afgereisd naar Eindhoven om Steven zijn kinderen Kimi en Vikki, die tijdens de jeugdsentiment jaren zijn geboren en wat we bijna live mee hebben kunnen maken zo leefden we met elkaar mee op die site, en zijn vriendin Carolien te ontmoeten voor een leuk dagje. Toen de plannen voor deze dag in de maak waren had Bo, de moeder van Kimi en Vikki, gezegd dat ze even zo heel en passant een kopje suiker zou komen lenen, maar helaas was ze deze dag bezet. Maar wat in het vat zit..... Steven, Carolien, Kimi en Vikki stonden al op me te wachten toen ik door de poortjes liep en de klik die er virtueel al 13½ jaar is was er bij de eerste begroeting meteen ook.

We liepen naar de Lichttoren waar de voormalige fabrieken van Philips waren aangebouwd. Daar hebben we met elkaar wat gegeten en gedronken en lekker gekletst. Onze wegen scheidden toen, Carolien ging met Vikki naar een rollerderby wedstrijd en Steven, Kimi en ik gingen het Philips museum bezoeken. Dat was ongelooflijk leuk. Hier zie je hoelang Philips al een begrip is en vooral ook hoeveel ze hebben gedaan op verschillenden fronten en heel vaak ook pionier waren. Het cassettebandje en de cd bijvoorbeeld zijn uitvindingen van Philips. Ook bijzonder om te zien hoe er in Eindhoven een heel Philipsdorp ontstond met woningen speciaal voor de medewerkers van het bedrijf.

Maar het allerleukste is natuurlijk alle zaken die je herkent van vroeger, van scheerapparaten en stofzuigers tot tv toestellen en pick upjes gelardeerd met de tijdsbepalende reclames. Er is een keukentje, woonkamer en tienerkamer ingericht uit de jaren zestig en zeventig en dit museum heeft ons heel veel 'o ja momenten' gegeven. Er is nu ook een tijdelijke vinyl tentoonstelling, met platenhoezen, lp's en singles, ook die op het Philips label zijn uitgebracht, want ook daar waren ze een grote speler in. Na dit museum waren wij drieën wel toe aan een heerlijk broodje kroket.

Vervolgens zijn we naar het huis van Steven en Carolien gegaan wat een museumpje op zich is, ik stapte de drempel over zo mijn jeugd in. Alles is ingericht in de jaren zeventig het voelde daardoor meteen vertrouwd en gezellig. Maar toch heeft de techniek van vandaag wel z'n intrede in de woning gedaan, want we konden op de tv, via de wonderen van het internet, hele jaargangen van "Top Pop" en "Op Volle Toeren" kijken en luisteren. Kostelijk, hoewel Steven en ik beiden bij heel veel van de artiesten die vrolijk hun hits aan het zingen waren een 'ach-gevoel' hadden om dat we nu weten hoe het leven van sommigen is verlopen of triest is beëindigd.

Later voegden Carolien en Vikki zich er ook weer bij en werd aan het eten gewerkt en hebben we, het kan eigenlijk ook niet anders na zo'n nostalgische dag van mensen die elkaar in het sentiment en de hang naar vroeger hebben leren kennen, gefonduud! Dat had ik echt jaren niet meer gedaan, en Steven en Carolien hebben vanzelfsprekend authentieke fonduesets uit de jaren zeventig met echte fondueborden met van die vakjes in de juiste kleuren.

Ik heb een geweldig leuke dag gehad met een heel warm welkom waarna we ons ongegeneerd hebben kunnen onderdompelen in de nostalgie, het voelde alsof we elkaar al jaren kenden. De oplettende lezer zal zeggen: 'Dat is toch ook zo, 13½ jaar', maar via het wereld wijde web is toch net anders dan 'in het echt', maar wij hebben die vertaalslag, om het zo maar eens te noemen, kunnen maken. Naadloos durf ik zelfs te stellen. Het voelde goed en het was ook goed.