Fietsen

Ik ben opgegroeid zonder auto. In mijn jeugd was er een voorzichtig begin van wat men later de achterbankgeneratie is gaan noemen. Er groeien nu kinderen op die overal heen gebracht en weer opgehaald worden met de auto, inclusief naar en van school. In mijn buurt is er een school met voor de deur een stuk straat afgebakend als afzet en ophaal plek voor de ouders die niet in de gaten hebben dat hun gewenste kinderen gewoon voetjes hebben, zo ver is het al gekomen.

Wij thuis, wij fietsten, liepen of openbaarvervoerden. Mijn vader fietste ieder dag naar zijn werk van Den Haag Zuid-West naar de Weissenbruchstraat in het noorden. Ik heb het even nagekeken het is een fietstocht dwars door Den Haag van zo'n zeven kilometer. Ook mijn moeder fietste naar haar werk wat meer in de buurt was. Ik liep naar de lagere school, en toen ik naar het voortgezet onderwijs ging kwam ook de fiets er aan te pas. Behalve in de winter als het sneeuwde of slecht weer was, dan ging ik met het openbaar vervoer, mijn vader ook trouwens. Mijn vader heeft vanaf het moment dat hij in Den Haag Zuid-West is gaan wonen in 1953, 33 jaar lang die reis dagelijks twee keer gemaakt, behalve op donderdag, zijn vrije dag.

Ik moest er aan denken omdat ik nu zelf ook op de fiets naar mijn werk ga, en hoe heerlijk ik het vind. Zoals al eerder verteld ligt dat natuurlijk ook aan de route door het bos en dat ik maar heel weinig verkeer tegenkom daardoor. Maar zo in de middag kan ik al weer uitkijken naar mijn ritje terug naar huis. Mijn moeder zei altijd dat ze van haar werk terug naar huis fietsend eigenlijk al aan het uitrusten was. En nu zoveel jaar later begrijp ik het helemaal. Het is een soort van zen. Maar vergis je niet, door te fietsen doe je vrijwel ongemerkt een heel goede cardio workout.

Naast natuurlijk de beenspieren meende ik het ook te merken aan de schuine buikspieren, u weet wel die spieren die, voor zover dat mogelijk is op mijn leeftijd, alles op z'n plaats houden. En nader onderzoek bevestigt dat, het gaat viscerale obesitas (de bekende vijftig plus buik) tegen, maar daarnaast blijkt zo'n fietstochtje ook arm-, borst-, schouder-, rug-, en bilspieren te trainen. Ik had geen idee. Maar om niet in buikmaten of erger te vervallen is een dagelijks fietstochtje natuurlijk niet genoeg, het heeft ook te maken met wat en hoeveel je eet en of je daarnaast wel of niet genoeg beweegt, zeker als je een zittend beroep hebt.

Hilarisch zijn natuurlijk de mensen op de sportschool die met de auto komen om daar dan op zo'n hometrainer-fiets zich in het zweet te fietsen. Op zo'n fiets heb ik nooit gezeten, fietsen en nergens heen gaan, het staat me tegen. Hoe inconsequent ik daarin ben blijkt uit het feit dat ik wel hardloop op de sportschool op een band, precies, net wat u zegt, ook nergens heen, maar buiten lopen is aan mij niet besteed, ik heb het gevoel dat ik ga struikelen over ongelijkheden, en in feite ren je dan ook nergens heen je rent een rondje van en naar huis.

Ach, iedereen moet vooral doen wat hij/zij het fijnste vindt. Ik ben in ieder geval heel blij met mijn dagelijkse fietstochtje door het steeds groener wordende struweel van Capelle, langs de schaapjes, de ganzen en de zwanen. En iedere keer denk ik weer even aan mijn vader en moeder die heel wat afgefietst hebben in hun leven naar en van hun werk.