Op weg naar mijn werk door het bos, kom ik langs Volkstuinvereniging Nut en Genoegen. En iedere keer weer blijft die naam me fascineren. Ik vind het zo typisch Nederlands, zo enigszins neerbuigend 'we moeten het volk ook wat gunnen'. Het gepeupel dient verstrooiing te hebben (genoegen), maar het moet daarnaast ook wel enig belang dienen (nut). God verhoedde dat de gewone mensch alleen maar iets zou doen enkel voor de lol, het genoegen, en verder niet. Neen, het moet wel enig portee hebben, we blijven calvinistisch.
Dat nut en genoegen een in Nederland wijdverspreide naam is voor alles wat de arbeider naast zijn werk doet blijkt als je het eens googelt. Door het hele land zijn naast volkstuincomplexen ook toneelverenigingen en kleindiersportverenigingen die zo heten. In mij doemen vooral beelden van de wederopbouwjaren en het Polygoonjournaal op en hoor ik de stem van Philip Bloemendal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten