Ze staan overal weer prachtig in bloei, de Japanse sierkers met de mooie indrukwekkende roze bloesem. In Japan is deze boom een symbool van de vergankelijke schoonheid. Het leven wordt beschouwd als mooi en kort, precies zoals de kersenbloesem. Want hoe prachtig de bomen ook zijn, de bloesem is maar heel kort te zien, veelal tussen april en mei, en heel snel valt de bloesem uit.
Ik word tegelijk vrolijk en weemoedig als de kersenbloesem weer te zien is. Vrolijk omdat de roze kleur aan de bomen de lente aankondigt, mijn favoriete jaargetij en weemoedig omdat het zo aan mijn moeder doet denken. In de gemeenschappelijk tuin van mijn ouderlijk huis stond zo'n Japanse sierkers. Als kind keek ik er al met grote bewondering naar als de boom in volle bloei stond. Ik vond het zo erg en zonde als die prachtige bloesem na korte tijd op het grasveld rond de boom lag dat ik ieder jaar de gevallen bloesem verzamelde en mee naar huis nam. Mijn moeder reageerde dan altijd alsof ze het prachtigste boeket kreeg aangeboden en er werden schalen met water gevuld waarin de bloesem bij ons op tafel als in een soort hiernamaals voor bloesem er nog even mocht zijn.
In 1987 zijn mijn ouders naar Doetinchem verhuisd, waar ze veertien jaar heerlijk hebben gewoond voordat ze vanwege de gezondheid van mijn vader in 2001 weer terugkwamen naar het westen. Het adres waar ze daar woonden? Kersenbloesem 14.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten