Noem me ouderwets

Eén van de redenen dat ik blij ben dat ik niet meer jong ben in deze tijd, is dat ik niet aan alles wat hot en happening is mee hoef te doen. Jonge mensen lopen als vanzelf achter iedere gril aan, zeker als het telefoon en computer gerelateerd is, maar ook mensen van mijn leeftijd kunnen gevoelig zijn voor alles wat je ook zonder appje zou kunnen. Ik ben daar veel te nuchter voor. Ik doe nog gewoon old school mijn lichten aan met het lichtknopje, ben absoluut niet nieuwsgierig naar hoeveel stappen ik per uur of per dag maak, laat staan dat ik wil weten hoe diep ik heb geslapen. Ja, dat kan allemaal worden gemeten door iets om je pols geloof ik, of misschien is het wel een geïmplementeerd chipje. Ik voel me moe of uitgeslapen dat volstaat. En zo zijn er nog wel wat van die dingen dat ik denk: wat leuk dat het er is, maar laat het maar aan me voorbij gaan.

En ik mag dat denken, net zoals anderen het is toegestaan zich een leven zonder het tellen van stappen niet meer voor te kunnen stellen. Maar eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik enigszins aan cherry picking doe wat betreft de ongekende mogelijkheden. Ik vind het bijvoorbeeld erg fijn dat ik mijn muziekcollectie heel inzichtelijk op een externe harde schijf heb staan, maar daarnaast heb ik het ook allemaal op cd. En ook ik vind Google Maps een machtig mooie uitvinding waar ik zo nu en dan gebruik van maak (ik vergeet het vaak), of 9292 waar de reis die je wilt maken je op een presenteerblaadje wordt aangeboden, ik heb het aloude spoorboekje nog meegemaakt waar je zelf heel erg aan de slag moest om juiste overstappen en een aankomst- en vertrektijden te combineren.

Maar één ding wat gemeengoed is geworden voor jong en oud en waar ik zo geen zin in heb om daar aan mee te doen, is een app van de bank op mijn telefoon. Noem me ouderwets, maar ik wil dat gewoon niet. Mijn bank, de ING, is zeker anderhalf jaar bezig geweest om de klanten min of meer te dwingen om de Mobiel Bankieren App op de telefoon te downloaden, want er werd gestopt met codes waarmee je via Mijn ING middels de computer betalingen kon doen. Maar, stond er dan ergens onderaan de mededelingen te lezen, als je dan echt niet wilde, lees: als je dan zo'n onbuigzame bejaarde bent, dan kwam er een apparaatje jouw kant op, de ING scanner, waarmee je dan gewoon via Mijn ING en de pc kon blijven bankieren.

U begrijpt, deze bejaarde is niet gezwicht voor de terreur van de bank en heeft sinds kort een ING scanner. Het feit dat ik niet van alle digitale markten thuis ben werd meteen duidelijk toen het me niet lukte het ding te activeren, maar met het instructiefilmpje, speciaal voor de beginnend seniele mensch, lukte het me uiteindelijk wel. Nu heb ik dus een apparaatje die anderen die licht erotische prikkels ervaren van alles wat knopjes heeft, dingen kan meten en voorspellingen kan doen niet hebben. O ja, het spreekt natuurlijk als vanzelf dat ik ook niet contactloos betaal. Humbug!