Zilver

Het zal voor niemand een verrassing zijn dat ik het hele WK-gebeuren niet heb gevolgd. Alle EK's, WK's of wat voor K's dan ook gaan ongezien aan me voorbij, ik behoor tot die 28 Nederlanders die er niets mee hebben. Ik leef natuurlijk niet helemaal onder een steen, dus via het journaal of andere nieuwsberichten krijg ik er wel wat van mee. Zo begreep ik dat onze meisjes (ik weet niet of je dat zo benoemt, maar er wordt ook altijd over 'onze jongens' gerept) het uitstekend hebben gedaan. Zelfs ik als voetbalonwetende begreep uit het nieuws wat tot me kwam dat het Amerikaanse team wel heel sterk is, omdat het vrouwenvoetbal daar al veel langer op hoog niveau wordt gespeeld, zodat ik al vermoedde dat het Nederlandse team met het zilver aan de haal zou gaan. Een fantastische prestatie overigens.

Maar zo letterlijk vanaf de zijlijn dit kampioenschap schematisch aan me voorbij hebben zien trekken zijn me wel wat zaken opgevallen ten opzichte van het mannenvoetbal. Ten eerste: van joelende rampokkende hooligans die fonteinen welke meerdere eeuwen hebben doorstaan in één avond onherstelbaar beschadigen, of tegenstanders die met malkander op de vuist gaan en en passant wat gemeente eigendommen vernielend heb ik bij dit WK niets vernomen. Ten tweede: de bondscoach van wereldkampioen Verenigde Staten was vol lof over de Nederlandse ploeg. 'Ik moet Nederland feliciteren, we hebben tegen een team van wereldklasse gespeeld, dat het ons echt vreselijk lastig heeft gemaakt in de finale'. Zo'n sportieve reactie is bij de mannen geloof ik ook niet echt gebruikelijk.

En ten derde: mijn persoonlijke openbaring, dat onze meisjes het geweldig hebben gedaan zonder dat hele prachtwijken met afzichtelijke oranjeparafernalia zijn volgehangen! Laten we dat vasthouden. Voetbal hangt van bijgeloof aan elkaar, dus bij deze: de ploegen m/v presteren veel beter als al dat spuuglelijke oranje plastic achterwege blijft! Dan mogen de mannen misschien ook weer eens meedoen met één af andere K.