Toen was geluk... #37

Vroeger, tot in de jaren zeventig, werd er nog veel en eigenlijk als regel, vanuit huis getrouwd. Dat was het toppunt van fatsoen. In concubinaat leven daar werd over gefronst. Sterker nog, ik heb als kind naast een aantal bruiloften van het kaliber lang, wit, sluier, jacquet en hoge zije van de desbetreffende echtparen ook verlovingsfeesten meegemaakt die met veel luister werden gevierd. Wat deze hoogtijdagen gemeen hadden was dat in de aanloop er naartoe een boekje de familie en vriendenkring rondging.

Het was een klein boekje ter grootte van een adressenboekje waarin de aanstaanden hun cadeauwensen hadden verzameld. Vaak heel beeldend, met het gewenste presentje als afbeelding, geknipt uit een folder of brochure, erbij geplakt. Om het de gever nog meer te vergemakkelijken, stond er wel eens bijgeschreven bij welke winkel het geschenk kon worden aangeschaft. De bedoeling was dat het boekje circuleerde onder de uitgenodigde gasten, en dat ieder het cadeau die men wilde geven uit het boekje scheurde. Zo werden dubbele gaven voorkomen.

In mijn omgeving wordt er niet zoveel meer getrouwd, het huwelijk is een wat achterhaald instituut, en daarnaast zal het op een heel andere wijze worden aangepakt en gevierd dan veertig jaar geleden. Boekjes met uitgeknipte wensen zullen in dit digitale tijdperk niet meer rondgaan, maar ik kan me de opwinding als kind nog wel herinneren, als zo'n boekje in huis kwam. De voorbode van een aankomend feest.

Ik heb op het wereld wijde web gekeken of ik een afbeelding van zo'n boekje kon vinden, maar niets hoor, het is een kleine herinnering uit een vervlogen tijd.