Dit is het verhaal van Erin Bennett die in een supermarkt in Gainesville haar boodschappen aan het afrekenen was.
Aan de man die achter me stond bij de kassa in de supermarkt die zag dat ik het limiet van mijn boodschappengeld had bereikt en dat ik besloot om m'n geurkaars en make-up terug te leggen.
U wist niet dat ik mijn eigen spullen altijd als het laatste op de band leg en het vaker voorkomt dat ik ze terug moet leggen. U wist niet dat de twee kinderen die ik bij me had er slechts twee van de vier waren. U wist niet dat ik last heb van postnatale depressie na de geboorte van het jongste kind en dat de geurkaars een manier is om mijn humeur een boost te geven. U wist niet dat het een week was vol met zieke kinderen, ouder-leraar gesprekken, noodbezoeken aan de tandarts en dat ik uitkeek naar het aansteken van de kaars voordat ik naar bed zou gaan om te kunnen relaxen.
Zelfs zonder dat te weten zag u mij. U zag mij als een mens en niet als een moeder die afgeleid was en alles te langzaam deed. U hoorde me zeggen dat ik de genoemde items terug wilde leggen en u zei dat u ze zou betalen. U wilde van een 'nee' niet horen. U vertelde me dat ik het verdiend had toen bij mij de tranen kwamen.
U meneer, bent het goede in deze wereld. U maakte mijn dag, mijn week zelfs en ik ZAL u terugbetalen. Ontzettend bedankt voor uw goede hart en lieve woorden.
Erin zegt dat iedereen dit verhaal mag delen met de hoop dat deze man dit ziet en om mensen eraan te herinneren dat een vriendelijk gebaar zoveel goed kan doen.
 |
| Erin Bennett. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten