Vriend Pieter is geestelijk verzorger bij een verpleeg- en verzorgingshuis en gisteren had hij een berichtje geplaatst dat hij samen met een aantal bewoners muziek had geluisterd en meegezongen. Onder meer, Jacques Brel, Ramses Shaffy, Liesbeth List, Boudewijn de Groot en Beatles. Toen ik dat las kwam weer bij me naar boven wat ik al een tijd heb opgemerkt en waar ik verwonderd over ben.
Tijdens de lockdown light voor ons en de lockdown heavy voor de ouderen in verpleeg- en verzorgingshuizen, omdat zij niet meer naar buiten konden en geen bezoek mochten ontvangen, werden er allerlei initiatieven ontwikkeld om het voor d'oudjes wat dragelijker te maken. Muziek is dan één van de dingen die het leven altijd wat meer kleur geeft. Mensen tussen de zeventig en tachtig waren respectievelijk tien en twintig in 1960. Zij hebben dus de jaren zestig bewust meegemaakt, de jaren waarin jongeren voor het eerst een eigen cultuur gingen ontwikkelen waar muziek een heel belangrijk onderdeel van was. Zij hebben de Beatles, Rolling Stones en Byrds zien opkomen en hun muziek gekocht en gespeeld. Het Franse chanson was in die jaren voor bepaalde tieners en twens het summum of anders de prachtige teksten van Lennaert Nijgh, gebracht door o.a. Liesbeth, Ramses en Boudewijn.
Maar wat kregen zij voor hun deur, een draaiorgel die 'Kleine Greetje Uit De Polder', 'Achter In Het Stille Klooster' en 'Ken Je De Veleta Niet' speelde. En nee, zij kenden de Veleta niet omdat ze in die jaren de Twist en de Hucklebuck dansten of anders met geestverruimende middelen de teksten van Jacques Brel en Lennaert Nijgh aan het doorgronden en bediscussiëren waren met elkaar. Het draaiorgel met muziek uit het gezangenboek 'Liedjes de mijn moeder in den keuken zong' is onderhand museumrijp. De ouderen van nu waren de progressieve jongeren van toen. Ze protesteerden tegen de oorlog in Vietnam en claimden het recht op hun eigen bestaan en hun eigen mening. 'Liever langharig dan kortzichtig' was hun credo, deze mensen terg je toch niet met 'Het Hutje Bij De Zee', die willen 'Paint It Black', 'Ne Me Quitte Pas' of 'Pastorale'. Het huis waar Pieter werkt is dus goed bezig.
Dit even geventileerd hebbende denk ik met vrezen aan de jongeren van nu die als zij oud zijn dan opveren bij muziek van Kraantje Pappie en Kleine Viezerik of met losse kunstgebitten 'Als je bitch wil chillen is 't geen probleem want ik heb drank en drugs' van Lil' Kleine inzetten. Gelukkig ben ik er dan al lang niet meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten